W 1961 roku na Pustyni Judzkiej, w pobliżu Morza Martwego, odkryto skarb nazwany potem skarbem Nahala Miszmara. Wśród ponad czterystu przedmiotów z miedzi znaleziono koronę, której wiek ustalono na ok. 4 tys. lat p.n.e. To, jak do tej pory, najstarsza korona na Ziemi. Ma kształt grubego pierścienia, na którym osadzono rzeźby ptaków – sępów, otwartych drzwi i wypustek w kształcie gwoździ.
Naukowcy uważają, że przedmiot ten pełnił jakąś rolę w ceremoniach pogrzebowych ważnych osobistości starożytnego świata. Uniwersytet Nowojorski tak opisał koronę:
Obiekt o ogromnej mocy i prestiżu, poczerniała, lekko zniszczona, odlana z miedzi korona ze skarbu Nahal Mishmar wita gości na wystawie „Masters of Fire” („Mistrzowie ognia”). Noszenie korony służyło jako widoczny symbol pozycji i wpływów w hierarchicznej strukturze społeczeństwa, mogła też ona odgrywać rolę w określonych rytuałach, ceremoniach lub ważnych wydarzeniach. Formy i motywy na koronie sugerują jej kultowy charakter. m.in. kult płodności. Jednocześnie ma ów artefakt niewątpliwy walor artystyczny.
Skarb Nahal Miszmar został znaleziony przez archeologa Pessah Bar-Adona. Leżał przez wieki w naturalnej szczelinie skalnej, zawinięty w słomianą matę w jaskini, którą okrzyknięto „Jaskinia Skarbów”. Zawiera on 442 cenne artefakty wykonane z miedzi, brązu, kości słoniowej i kamienia, w tym m.in. 240 głów maczug, 100 bereł, 5 koron, prochowe rogi, narzędzia i broń. Datowanie metodą węgla C14 maty, w którą owinięto przedmioty, ujawniło, że pochodzi ona co najmniej z 3500 r. p.n.e. Niektóre z tych obiektów są unikalne, nie znaleziono podobnych nigdy wcześniej. O okrągłych gałkach zwykle mówi się, że są głowami maczug, ale nie ma dowodów na to, że którykolwiek były kiedykolwiek używane w walce. Pozostałe przedmioty są jeszcze bardziej niezwykłe i niepowtarzalne w stylu, jak na przykład berło z brązu. Wydaje się, że skarb Nahal Miszmar został zabrany skądś w pośpiechu i ukryty w skalnej grocie.