Gen. Haller prezes PCK
Tablica upamiętniająca gen. Józefa Hallera jako prezesa Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża w latach 1920-1926 oraz twórcę Ruchu Młodzieżowego PCK została odsłonięta w niedzielę w kościele parafii wojskowej św. Agnieszki w Krakowie.
Uroczystość odbyła się w ramach obchodów 100-lecia istnienia Polskiego Czerwonego Krzyża. Wojskowy kościół św. Agnieszki jest miejscem pochówku generała Hallera.
Michał Bukowski z Małopolskiego Oddziału Okręgowego PCK, przypomniał, że gen. Haller piastował funkcję prezesa organizacji w latach 1920-1926.
Generał Józef Haller znany jest głównie ze swoich sukcesów wojskowych, jednak mniej osób zdaje sobie sprawę, że był on również społecznikiem, co znalazło wyraz w podjęciu się przez niego piastowania funkcji prezesa PTCK. Przypomnieniu o jego działalności i zasługach w PCK służyć ma tablica zamontowana nad jego grobem. Upamiętniamy go więc głównie jako społecznika, nie wojskowego
Ceremonia odbyła się po uroczystej mszy św. Aktu poświęcenia dokonał ks. płk. Piotr Sroka - proboszcz parafii wojskowej Św. Agnieszki w Krakowie. Uroczystość uświetniła Orkiestra Reprezentacyjna Straży Granicznej z Nowego Sącza.
Gen. Józef Haller, jako prezes Komitetu Głównego PTCK przejął stery tej organizacji w 1920 r. z rąk wybitnej społeczniczki i współtwórczyni tej organizacji na ziemiach polskich Heleny Paderewskiej, żony Ignacego Jana Paderewskiego. Jego prezesura przypadła na bardzo trudny okres w historii tej organizacji, po tym jak opadła euforia dla niej ze strony polskiego społeczeństwa polskiego trwająca podczas wojny polsko-bolszewickiej. Dzięki społecznemu zaangażowaniu z jego strony i wielu wizytacjach jednostek organizacyjnych PTCK na terenie całego kraju starzy działacze stopniowo powracali do pracy społecznej. Także społeczeństwo polskie (jego bogatsi przedstawiciele), chętniej udzielało pomocy materialnej na rzecz PTCK.
Za kadencji Hallera, Komitet Główny PTCK uchwalił zasady działalności, które sprowadzały się do następujących obowiązków: niesienie odpowiedniej pomocy wojsku i cierpiącej ludności, opracowanie planu działania podczas wojny, wyszkoleniu personelu, gromadzeniu materiałów i urządzeń, współpracy z władzami rządowymi nad podniesieniem zdrowotności wśród społeczeństwa. Ponadto, prowadzono szpitale, sanatoria, przychodnie przeciwgruźlicze, organizowano akcje rozdawania żywności, przewożono jeńców, przekazywano korespondencję oraz zarządzano Biurem Informacyjno-Wywiadowczym PTCK, w którym kierowano rejestracją zmarłych i rannych żołnierzy oraz prowadzeniem poszukiwań na prośbę rodzin.
Źródło: dzieje.pl
