Oba kraje zobowiązały się do niezawierania umów międzynarodowych skierowanych przeciw sobie oraz gwarantowały prawa ukraińskiej ludności w Polsce i polskiej na Ukrainie. Ze strony polskiej umowę podpisał przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych Jan Dąbski, ze strony ukraińskiej jego ministerialny odpowiednik, Andrij Liwycki, przewodniczący delegacji skierowanej na rozmowy z Polską, które toczyły się od jesieni 1919 r.
Częścią umowy była konwencja wojskowa z 24 kwietnia 1920 r., podpisana przez ukraińskiego generała Wołodymyra Sinklera i najbliższego współpracownika Józefa Piłsudskiego Walerego Sławka, pełnomocnika Naczelnego Wodza. Zainicjowała ona współpracę militarną obu krajów przeciw bolszewickim wojskom na terytorium Ukrainy. Obie umowy były tajne, z wyjątkiem opublikowanego w „Monitorze Polskim” aktu uznania państwowego Ukraińskiej Republiki Ludowej i Dyrektoriatu Petlury jako rządu Ukrainy.
Reklama
