I Powstanie Śląskie wybuchło w nocy z 16 na 17 sierpnia 1919 roku na terenach powiatu rybnickiego i pszczyńskiego oraz części okręgu przemysłowego. Na jego czele stanął śląski działacz Alfons Zgrzebniok.
Bezpośrednią przyczyną powstania była masakra górników z kopalni „Mysłowice”. 15 sierpnia wojsko niemieckie otworzyło ogień do tłumu, który nie doczekawszy się zaległych wypłat, wtargnął przez bramę na teren kopalni. Oprócz górników były tam całe górnicze rodziny – kobiety i dzieci. Zginęło siedmiu górników, dwie kobiety i trzynastoletni chłopiec.
Dzień po masakrze mieszkańcy śląskich miast zaczęli atakować posterunki Grenschutzu – niemieckiej straży granicznej. Powstańcy opanowali m.in. Tychy, Radzionków, Piekary i część Katowic, w tym dworzec kolejowy w Katowicach-Ligocie.
Niemiecki plakat propagandowy z okresu powstania – „Polski wilk pragnie waszej ojczyzny”, By Stahl, E Leo (artist), Plakatkunstanstalt Dinse und Eckert, Berlin SO16. - Imperial War Museum id: Art.IWM PST 7390, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=25267704
Niemcy, dysponując znaczącą przewagą zarówno pod względem ludzi jak i uzbrojenia, wkrótce odbili te punkty. 24 sierpnia dowódcy Powstania wstrzymali walki. Pod naciskiem międzynarodowej opinii publicznej Niemcy ogłosili amnestię dla uczestników powstania, mimo tego wielu z nich w obawie przed prześladowaniami uciekło do Polski.
Reklama
