Ten wielki nieprzyjaciel Polski...

Caryca Katarzyna w listopadzie 1763 roku wysłała Nikołaja Repnina do Polski z misją specjalną. Wszelkimi sposobami miał skłonić posłów do uchwalenia traktatu gwarancyjnego z Rosją. Oprócz intryg, knowań i rozgrywek politycznych, ambasador po prostu kupował posłów, a lista zdrajców, którzy skusili się na moskiewskie srebrniki, jest przerażająco imponująca. Otwiera ją oczywiście król Polski Stanisław August Poniatowski z pokaźnymi premiami za kolejne rozbiory Rzeczypospolitej.
 
Poniżej lista „płac” Nikołaja Repnina z zaledwie kilku miesięcy 1767 r. według  prof. Władysława Konopczyńskiego ( z Archiwum Moskiewskich Spraw Zagranicznych):
 
„15 maja Mączyńskiemu na konfederację sieradzką dukatów – 300
15 maja Janowi Ponińskiemu na wieluńską dukatów –  400
17 maja Gurowskiemu na podróż do Wielkopolski dukatów – 100
12 czerwca Gozdzkiemu pensja roczna dukatów – 3 333
14 czerwca Podoskiemu na konfederację radomską  dukatów – 1 000
18 lipca St. Brzostowskiemu  na deputacje od konfederacyji dukatów – 1 000
25 lipca temuż St. Brzostowskiemu na sejmiki litewskie dukatów – 6 000
9 sierpnia Ponińskiemu na sejmik wielkopolski dukatów – 1 000
19 sierpnia Ossolińskiemu staroście sandomierskiemu na sejmik dukatów – 1 000
1 września Czapskiemu na sejmik pruski dukatów – 100
1 września Czapskiemu na wynajęcie lokali dla posłów sejmowych dukatów – 450
13 października temuż wynajem 3 karet na wywiezienie aresztowanych senatorów..
13 października szpiegowi księdzu Nauszczyńskiemu, dukatów – 40”.
 
Ten niezwykle zręczny intrygant najpierw zainicjował zawiązanie konfederacji innowierczych, następnie katolickiej, a na koniec zwołał przekupionych posłów na tzw. Sejm Repninowski, aby przegłosowali traktat gwarancyjny.
 
Był autorem aktu abdykacji Poniatowskiego podpisanej przez niego w Grodnie w 1795 r.
 
„ (…) Nie szukając w ciągu królowania naszego innych korzyści lub zamiarów, jak stać się użytecznym ojczyźnie Naszej, byliśmy także tego zdania, iż opuścić należy tron w okolicznościach, w których rozumieliśmy, że oddalenie Nasze przyłoży się do powiększenia szczęścia współziomków Naszych lub też przynajmniej umniejsza ich nieszczęścia; przekonani teraz, że pieczołowitość Nasza na nic się ojczyźnie Naszej nie przyda, kiedy nieszczęśliwa zdarzona w niej insurekcja pogrążyła ją w teraźniejszy stan zniszczenia, i rozważywszy, że środki względem przyszłego losu Polski koniecznie potrzebne z powodu naglących okoliczności, a od Najjaśniejszej Imperatorowej Wszech Rosji i innych sąsiednich mocarstw przedsięwzięte, jedynymi są do przywrócenia pokoju i spokojności współobywatelom Naszym, których dobro zawsze było najmilszym przedmiotem starań Naszych — postanowiliśmy przeto z przywiązania do spokojności publicznej oświadczyć, tak jako też niniejszym aktem najuroczyściej ogłaszamy, że wolnie i z własnej woli wyrzekamy się bez ekscepcji wszelkich praw Naszych do Korony Polskiej, do Wielkiego Księstwa Litewskiego i innych należących do nich krajów, jako też znajdujących się w nich posesji i przynależytości ; akt ten uroczysty abdykacji korony i rządu Polski w ręce Najjaśniejszej Imperatorowej Wszech Rosji składamy dobrowolnie i z tą rzetelnością, która postępowaniem Naszym w całym życiu kierowała (…)”.
 
Repnin odwołany został przez Katarzynę po zawiązaniu konfederacji barskiej, ale wrócił jeszcze na nasze ziemie, dowodząc wojskami rosyjskimi na Litwie podczas insurekcji kościuszkowskiej. 

 

Źródło: niezalezna.pl