Niespełniony sen o słynnym wyścigu Le Mans 24
Škoda 1100 OHC, czyli kultowy model wyścigowy z końca lat 50., za sprawą innowacyjnych rozwiązań technicznych był jednym z najnowocześniejszych aut tego typu na świecie. Cel produkcji był jasny – wyjechać w 24-godzinny wyścig Le Mans. Niestety, czechosłowacka wówczas 1100 OHC mogła konkurować tylko z krajami komunistycznymi. Plany wzięcia udziału w 24-godzinnym wyścigu Le Mans nie doszły do skutku.
Model 1100 OHC został oparty na ramie rurowej, wykonanej z zespawanych ze sobą cienkościennych rur stalowych. W celu osiągnięcia jak najlepszej obsługi, ładunek został równomiernie rozłożony na obie osie. Sprzęgło, pięciobiegowa skrzynia biegów oraz skrzynia rozdzielcza zostały zainstalowane z tyłu, gdzie tworzyły spójną jednostkę montażową.
Układ napędowy w 1100 OHC to montowany wzdłużnie czterocylindrowy silnik rzędowy z podwójnym zapłonem i dwa wałki rozrządu znajdujące się w głowicy cylindrów. Dzięki objętości 1089 cm3 wytworzył on imponującą jak na tamte czasy moc 68 kW (92 km) przy 7700 obr./min (maksymalna prędkość wynosiła 8500 obr./min). Pierwotnie silnik był napędzany wysokooktanowym paliwem lotniczym, które wlewano do dwóch bliźniaczych gaźników czechosłowackiej marki Jikov, a później włoskiego producenta WEBER.
Bardzo ważną rolę odegrało również niezależne zawieszenie kół. Z przodu zamontowano trapezoidalną oś wahacza, a tylne koła, oddalone od siebie o 2200 mm., zamontowano na osi wahadłowej z wahaczami wleczonymi. Układ kierowniczy był zarówno precyzyjny, jak i bezpośredni. Trójramienną kierownicę można było zdjąć, aby ułatwić wsiadanie do pojazdu. Kolejnym nowoczesnym elementem było zawieszenie drążka skrętnego 15-calowych kół szprychowych produkowanych przez firmę Borrani.
Dzięki zastosowaniu tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym GRP o długości 3880 mm, szerokości 1430 mm i wysokości 964 mm., samochód wyścigowy ważył zaledwie 583 kilogramy. To pozwoliło modelowi 1100 OHC na osiągnięcie konkurencyjnego przyspieszenia i maksymalnej prędkości wahającej się od 190 do 200 km/h. Przyczynił się do tego również niski opór powietrza nad karoserią zaprojektowaną przez Jaroslava Kindla.
Premiera Škody 1100 OHC okazała się ogromnym sukcesem. Pod koniec czerwca 1958 r., na miejskim torze w Mladá Boleslav, doświadczony kierowca Miroslav Fousek wygrał wyścig. Kierowcy rajdowi Václav Bobek Sen., Václav Čížkovský, Josef Vidner i Jaroslav Bobek również zasiedli za kierownicą tego modelu w kolejnych latach.
Po dwóch modelach z otwartą karoserią GRP, które były produkowane na przełomie 1957 i 1958 roku, pojawiły się dwa bardziej przestronne warianty coupé z zamkniętym nadwoziem z blachy aluminium. Mimo to inżynierom udało się utrzymać w tych autach wagę 555 kg przy jednoczesnym zachowaniu prędkości maksymalnej.
Modele wyścigowych samochodów z otwartym nadwoziem nadal pozostają w dobrym stanie. Egzemplarz z Muzeum Škody regularnie bierze udział w krajowych i zagranicznych imprezach poświęconych klasyce motoryzacji. Drugi samochód należy do Škody UK i jest używany w celach promocyjnych głównie na terenie Wielkiej Brytanii.
Źródło: niezalezna.pl
