receptura starożytna

Rzymianie przestrzegali codziennej i dokładnej pielęgnacji jamy ustnej, mieli wiele receptur wytwarzania pasty do zębów, a wiele z nich składało się z zaskakujących komponentów. Podstawowym składnikiem rzymskiej pasty do zębów był sproszkowany węgiel drzewny lub proszek z różnych spalonych materiałów, w tym kości zwierzęcych i muszli ostryg. Zapewniało to dobrą ścierność zalegających osadów. W rzymskich przepisach odnaleźć można także zalecenie do dodawania zmiażdżonych mysich mózgów, gdyż uważano, że zwiększają skuteczność pasty do zębów. Ale najbardziej osobliwym składnikiem był niewątpliwie ludzki mocz importowany w dużych ilościach z… Portugalii.