Inka Siedzikówna
Reklama
Żołnierze Niezłomni
„Jest mi smutno, że muszę umierać"
Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 3 sierpnia 1946 r. Inka Siedzikówna została skazana na dwukrotną karę śmierci. „Obywatel prezydent” Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Inka, czekając na wykonanie wyroku, z więzienia karno-śledczego przy ul. Kurkowej w Gdańsku przekazała krewnym gryps: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”. Wyrok na niespełna osiemnastoletniej „Ince” wykonano 28 sierpnia 1946 roku.