Zasadniczą częścią tego dokumentu jest wprowadzenie nowego sytemu kierowania siłami zbrojnymi, kontynuacja programu formowania Wojsk Obrony Terytorialnej, wzmocnienie „ściany wschodniej”, w tym przyspieszenie procesu formowania 18. Dywizji Zmechanizowanej, wzrost ukompletowania 16. Dywizji Zmechanizowanej, wprowadzenie artylerii rakietowej dalekiego zasięgu, odtworzenie pułku przeciwpancernego w Suwałkach, osiągniecie gotowości bojowej przez Wielonarodową Dywizję Północny-Wschód, sformowanie pułków logistycznych i batalionu rozpoznawczego w dywizjach oraz budowa wojsk cyberobrony.
Obecnemu kierownictwu resortu obrony narodowej zależy, by w jak największym stopniu zmodernizować wyposażenie Wojska Polskiego, a co za tym idzie, zbudować zdolności obronne Polski, tak by sprostać wymaganiom, które stawia przed Polską członkostwo w Sojuszu Północnoatlantyckim, a także sytuacja geopolityczna. Nadal aktualny katalog Wymagań Operacyjnych został przyjęty w 2016 r. i to on stanowi zbiór zasadniczych potrzeb SZ RP w perspektywie wieloletniej. Oznacza to, że potrzeby wykraczające poza 2022 r. są już od dłuższego czasu wojsku znane.
