Kościół w Babimoście stanie się sanktuarium maryjnym

Kult Najświętszej Maryi Panny obdarzonej tytułem Gospodyni Babimojskiej jest związany z obrazem umieszczonym w bocznym ołtarzu kościoła parafialnego w Babimoście. Malowidło, które powstało prawdopodobnie w XV w., przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem Jezus.

Jak przekazał ks. Sapieha, modlący się przed tym wizerunkiem mieszkańcy doznawali licznych łask, m.in. uznali, że wstawiennictwu Gospodyni Babimojskiej zawdzięczają uratowanie miasta przed epidemią cholery w 1710 r. Jej kult odegrał też szczególną rolę w zachowaniu polskości w okresie Kulturkampfu.

W okresie międzywojennym tradycja tego kultu nieco osłabła, ale w 1968 r., za sprawą ówczesnego proboszcza, ks. Józefa Janickiego, powrócono do uroczystych obchodów ku czci Gospodyni Babimojskiej urządzanych corocznie 21 listopada, a dalszy ich rozwój nastąpił w ostatnich latach, gdy Babimost stał się celem pielgrzymek dla Kół Gospodyń Wiejskich z okolicznych miejscowości oraz miejscem diecezjalnej pielgrzymki kobiet.

Babimost po raz pierwszy wzmiankowany jest w źródłach pisanych w 1257 r. Miasto stanowiło wówczas lokalne centrum handlowo-rzemieślnicze dla okolicznych wiosek. Pierwszy drewniany kościół wybudowano w Babimoście w XII lub XIII w. Obecna barokowa świątynia pod wezwaniem św. Wawrzyńca powstała w 1740 r.

Podczas potopu szwedzkiego (1655-60) najeźdźcy zajęli miasto i 6 maja 1656 r. spalili na stosie babimojskich duszpasterzy: proboszcza - ks. Wojciecha Turopieskiego i wikariusza - ks. Marcina Paluszkiewicza. W sierpniu tego samego roku wymordowali ludność Babimostu i spalili miasto. W XVIII w. proboszczem Babimostu został ks. Józef Załuski, późniejszy biskup kijowski i założyciel Biblioteki Załuskich w Warszawie.

Sanktuarium w Babimoście będzie dziesiątym na terenie Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. 

 

Źródło: niezalezna.pl, pap