"Pierwsze egzekucje miały na celu wyeliminowanie z więźniarskiej społeczności jednostki najbardziej zasłużone dla polskości Pomorza Gdańskiego" - czytamy na stronach Muzeum Stutthof w Sztutowie.
W wyniku wyroku policyjnego sądu doraźnego (Standgericht) już 11 stycznia 1940 r. rozstrzelano 22 działaczy Polonii gdańskiej i pracowników polskich urzędów państwowych z terenu Wolnego Miasta Gdańska, a 22 marca 1940 r. dalszych 67.
Celem było całkowite wyeliminowanie polskiej inteligencji. Jej definicję zamieszczono w opracowanym w listopadzie 1939 r. raporcie dr Erharda Wetzela i Günthera Hechta „Sprawa traktowania ludności byłych polskich obszarów z rasowo-politycznego punktu widzenia”. Do inteligencji polskiej zaliczeni powinni być przede wszystkim księża polscy, nauczyciele (włącznie z profesorami uniwersyteckimi) lekarze, dentyści, weterynarze, oficerowie, wyżsi urzędnicy, kupcy hurtowi, więksi właściciele ziemscy, literaci, redaktorzy, jak również wszystkie osoby o wyższym albo średnim wykształceniu.(...) Co do jakości polskich warstw narodowych, szowinistów polskich, członków partii politycznych i kulturalnych polskich,(jak np. przede wszystkim Związek Zachodni, Związek Marynarzy itp.), to rozumie się, że należy ich usunąć” ( „Säuberungsaktion na Pomorzu Gdańskim w świetle dokumentów KL Stutthof (1939-1942), dr D. Drywa)
Pomordowani w sztutowskim lesie spoczęli (ekshumacje odbyły się w roku 1947 i 1979) na Cmentarzu Pomniku Bohaterów „Zaspa”.
Reklama
