Półwysep Iberyjski odgrywa ważną rolę w poznawaniu dziejów populacji ludzkiej w Europie. Stanowił schronienie podczas ostatniej epoki lodowcowej, a później mógł być przyczółkiem do ponownej kolonizacji Europy w trakcie, gdy lodowiec ustępował.
Naukowcom udało się wykryć podobieństwo genetyczne człowieka, żyjącego 23 tys. lat temu w Andaluzji z osobnikiem, którego szczątki datowane na 35 tys. lat odnaleziono wcześniej w Belgii.
Zidentyfikowaliśmy ślady jednej z pierwszych linii genetycznych, które zasiedliły Eurazję 45 tys. lat temu.
– opisuje główna autorka artykułu, Vanessa Villalba-Mouco z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka.
Autorzy nie wykryli natomiast związków genetycznych między populacjami na Półwyspie Iberyjskim i w Afryce Północnej, mimo że dzieli je dystans zaledwie 13 km przez Morze Śródziemne. Wcześniejsze badania naukowe szczątków sprzed 14 tys. lat z jaskini Taforalt w Maroku pozwoliły na poznanie genomu żyjących tam ludzi.
Metody sekwencjonowanie prehistorycznego DNA rozwijają się dynamicznie w ostatnich kilkunastu latach. Ich inicjator, Svante Paabo, otrzymał w 2022 r. nagrodę Nobla za zasługi w tej dziedzinie.