Przez Polskę przebiega południowo-zachodnia granica zasięgu gniazdowania droździków. Gniazdują w północno-wschodniej Polsce, bardzo nielicznie, ale regularnie, m.in. w Puszczy Białowieskiej i na Bagnach Biebrzańskich. Sporadycznie pary spotyka się w innych regionach Polski. Można go obserwować w Polsce od kwietnia do października. W latach 2004–2012 liczebność droździka na terenie kraju szacowano na zaledwie 50–150 par lęgowych, te same wartości podano dla lat 2013–2018.
Długość ciała wynosi 20–24 cm; masa 46–80 g. W upierzeniu dymorfizm płciowy nie występuje. Droździki są nieco mniejsze od śpiewaków. Do charakterystycznych cech tych drozdów należą śmietankowobiała brew i wąsy, czerwonawe boki i spody skrzydeł, brązowy wierzch ciała i białawy spód z ciemnobrązowym kreskowaniem. Pierzenie trwa od połowy czerwca do połowy września.
Droździki gniazdują w lasach iglastych strefy borealnej, w Polsce na skrajach podmokłych łęgów i olsów. Podczas przelotów pojawiają się na łąkach i skrajach lasów, nierzadko w towarzystwie szpaków lub kwiczołów. Zjada owady, dżdżownice, drobne ślimaki i inne drobne bezkręgowce, a jesienią i zimą także nasiona i jagody.
W ciągu roku wyprowadzane są 1 lub 2 lęgi, pierwszy na przełomie kwietnia i maja, a drugi w czerwcu. Gniazdo umieszczone zazwyczaj ok. 1,5 metra nad ziemią, zatem dość nisko, nad drzewem i krzewem przy pniu i bocznych gałęziach młodych roślin drzewiastych, np. świerków. W optymalnych warunkach droździki mogą gniazdować w małych koloniach. Gniazdo ma kształt czarki, w której można wyodrębnić trzy warstwy. Środkową stanowi muł. Zewnętrzna warstwa utworzona może być z trawy, włosia końskiego, fragmentów liści paproci i innych roślin, kory brzozowej, liści drzew albo z małych gałązek, mchów i porostów. Wyściółkę stanowią głównie delikatne trawy. W zniesieniu znajduje się 5–6 jaj (w powtarzanym lęgu 4).
Wysiadywanie trwa 10–14 dni, zwykle 12. Czas gniazdowego rozwoju piskląt i okres karmienia ich przez rodziców po opuszczeniu gniazda trwa około 14 dni. Droździki bronią piskląt w gnieździe przez symulowanie ataków, również wobec człowieka.
Liczebność populacji dla Europy z 2015 roku, mieści się w przedziale 98–151 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Wahania w liczebności spowodowane są występowaniem na przemian srogich i łagodnych zim. W basenie Morza Śródziemnego nielegalnie odławia się te ptaki.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Na Czerwonej liście ptaków Polski został sklasyfikowany jako gatunek zagrożony. Przyczyną zmniejszania liczebności są m.in. koty i zderzenia np. z samochodami, szybami, liniami energetycznymi, które ptakom pojawiającym się w osiedlach ludzkich podczas przelotów są nieznane.
Źródło: niezalezna.pl
