W uzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby reumatologiczne, choroby układu nerwowego, otyłość, osteoporoza, choroby kobiece. Oferta lecznictwa uzdrowiskowego obejmuje ponad 50 zabiegów z zakresu balneoterapii, kinezyterapii, hydroterapii, elektrolecznictwa, termoterapii, światłoterapii oraz klimatoterapii.
Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane złoża naturalnych surowców: torfu leczniczego – borowiny, wód leczniczych: chlorkowo-sodowych, jodkowych o ogólnej mineralizacji 7,5%. Uzdrowisko posiada 8 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego.
Strefa ochrony uzdrowiskowej „A” obejmuje południowo-zachodnią część miasta. Dodatkowym powodem rozwoju uzdrowiska było położenie miasta wśród terenów przyrodniczych i słabo zurbanizowanych, o łagodnym mikroklimacie.
Tutejsze źródła – szczawy żelaziste – odkryto w 1688. Według legendy właściwości miejscowych wód mineralnych i borowiny odkrył chory na reumatyzm sukiennik, który obmył się w wodzie wypływającej z miejscowego źródła, po czym włożył nogę w błoto. Już następnego dnia miał wyzdrowieć. W XVII i XVIII Połczyn był największym uzdrowiskiem na Pomorzu. W XIX wieku odkryto tu złoża borowiny. Rozkwit kurortu przypadł na początek XX wieku, kiedy to Połczyn był zapleczem uzdrowiskowym Berlina. Renomę europejską Połczyn osiągnął w latach 20. i 30. XX wieku, kiedy tutejsze sanatoria przyjmowały 11 tysięcy kuracjuszy rocznie. Tuż po II wojnie światowej miasto było dużym ośrodkiem szpitalno-rekonwalescencyjnym dla żołnierzy. Potem nastąpił powrót do tradycyjnej funkcji uzdrowiska.
Oferta lecznicza połczyńskich ośrodków uzdrowiskowych składa się z około 50 zabiegów. Wśród najpopularniejszych są okłady borowinowe, kąpiele solankowe i kwasowęglowe, bicze szkockie, masaże, okłady parafinowe, inhalacje. Blisko jedną trzecią kuracjuszy stanowią goście zagraniczni.
W Połczynie-Zdroju znajduje się Park Zdrojowy o powierzchni 80 ha, w którym zlokalizowana jest większość obiektów uzdrowiskowych. Północna część parku z alpinarium, stawem i fontannami powstała w latach 1836-1839 stylu francuskim i posiada symetrycznie ukształtowane trawniki, dywany kwiatowe i ciągi pieszych. Niedługo później założona została znacznie większa, południowa część parku o pagórkowatym ukształtowaniu terenu i swobodnym rozproszeniu zieleni. W zachodniej części parku stawy, basen kąpielowy oraz ścieżka zdrowia. W ogrodzie dendrologicznym rośnie ok. 60 gatunków drzew i krzewów. Park został założony w latach 1836–1839 i jest wpisany do rejestru zabytków.
Miasto znajduje się w otulinie Drawskiego Parku Krajobrazowego, który rozciąga się na południe i wschód od miasta. Teren wokół miasta objęto dwoma obszarami programu Natura 2000, są to: specjalny obszar ochrony siedlisk „Dorzecze Parsęty” oraz obszar specjalnej ochrony ptaków Ostoja Drawska. Utworzone są także 3 strefy ochrony uzdrowiskowej, gdzie podstawowa obejmuje całe miasto, a ostatnia cały obszar gminy Połczyn-Zdrój. Na trasie Połczyn-Zdrój – Czaplinek znajduje się utworzony w 1987 rezerwat krajobrazowy Dolina Pięciu Jezior.
Źródło: niezalezna.pl
