Polanica-Zdrój uzdrowisko o łagodny, podgórskim klimacie
Polanica-Zdrój miasto uzdrowiskowe w powiecie kłodzkim. Położona jest w dolinie Bystrzycy Dusznickiej u podnóża masywu Piekielnej Góry (południowo-wschodni kraniec Gór Stołowych), a południowa część miasta (dzielnica Sokołówka) na zboczach Gór Bystrzyckich w pobliżu Kamiennej Góry.
W 1565 Georgius Aelurius podał w swojej Glaciographii (opisie ziemi kłodzkiej) wiadomość o istnieniu w okolicy wsi źródeł mineralnych. W latach 1706–1707 zakon jezuitów wybudował okazały dwór z kaplicą, który zaczął służyć pierwszym kuracjuszom, docierającym do Polanicy od połowy XVIII w. W 1773 został rozwiązany zakon jezuicki, a jego dobra przeszły na własność państwa pruskiego.
Wyraźniejszy rozwój datuje się dopiero od XIX wieku. Ocembrowano jedno z pięciu tryskających wówczas źródeł (Józef), wzniesiono dom zdrojowy (drewniane łazienki) i zamieniono okoliczne pola na ogród. Wzniesiono nowe, murowane łazienki. Przeprowadzono badania wód mineralnych, zaadaptowano dwór pojezuicki na dom dla kuracjuszy. Polanica zasłynęła tym, że ma wodę skuteczną przeciwko „słabościom podbrzusza”.
Od 1873 datuje się ożywiony rozwój Polanicy jako renomowanego uzdrowiska. Powstał rozległy park, zbudowano nową pijalnię wód, dom zdrojowy i teatr. Rozpoczęto butelkowanie wody mineralnej ze źródła Jerzy i jej wysyłkę. W latach 1903–1904 przeprowadzano odwierty pozyskując nowe, bardzo wydajne źródła Wielka Pieniawa oraz Goplana.
Polanica zatraciła wiejski charakter, stając się modnym kurortem o charakterystycznej willowo-pensjonatowej zabudowie w stylu szwajcarskim.
W latach 1905–1910 powstała nowoczesna rozlewnia wód mineralnych. W 1906 otwarto luksusowy dom kuracyjny– dzisiejsze sanatorium Wielka Pieniawa. Był on uważany za najnowocześniejszy na Śląsku, ponieważ posiadał własny zakład przyrodoleczniczy z pełnym wyposażeniem.
W latach 1913 – 1924 powstała znaczna część zabudowy pensjonatowej i mieszkaniowej. Zakwaterowanie w uzdrowisku zapewniało około 10 hoteli i 120 pensjonatów, a leczeniem zajmowało się 12 lekarzy.
Na początku I wojny światowej uzdrowisko zamknięto, a w domu zdrojowym urządzono szpital, ale już w 1915 wznowiono działalność zdroju.
Wysoki poziom miała orkiestra zdrojowa, wykonująca również utwory symfoniczne. Koncerty symfoniczne i koncerty znanych solistów znajdowały najwyższe uznanie śląskich krytyków muzyki i uważano je za wzorowe na Śląsku. We wczesnych latach międzywojennych liczba kuracjuszy dochodziła do 10 000. W tym też okresie zbudowano tor saneczkowy i skocznię narciarską. Polanica była najnowocześniejszym uzdrowiskiem w Sudetach.
W czasie II wojny światowej rozbudowa uzdrowiska została zahamowana, sanatoria ponownie zamieniono na szpitale wojskowe. W miejsce kuracjuszy pojawili się ranni żołnierze. Już 16 czerwca 1945 przybyli tu pierwsi polscy urzędnicy nadając miejscowości nazwę Puszczyków Zdrój. Stacja kolejowa nosiła natomiast nazwę Wrześniów. Stosowano je do maja 1946, kiedy to polska Komisja Ustalania Nazw Miejscowości zmieniła je na Polanica-Zdrój. Polanica otrzymała prawa miejskie.
Ponieważ miejscowość nie doznała zniszczeń wojennych, uzdrowisko wkrótce zaczęło przyjmować polskich kuracjuszy. Gośćmi kurortu byli m.in. Maria Dąbrowska, Mieczysław Fogg, Janusz Gniatkowski, a później znani arcymistrzowie szachowi. W Gimnazjum Zdobienia Szkła, a potem w technikum szklarskim uczyła się Irena Santor.
W 1974 powstał Zespół Uzdrowisk Kłodzkich z siedzibą w Polanicy, grupujący pod jednym zarządem obiekty sanatoryjno-uzdrowiskowe i rozlewnie wody mineralnej w Polanicy, Dusznikach i Kudowie. Obecnie działa jako Uzdrowiska Kłodzkie S.A. – Grupa PGU. Ma nowocześnie wyposażoną bazę leczniczą i hotelową, przystosowaną do potrzeb osób niepełnosprawnych, w tym zakłady przyrodolecznicze i baseny rekreacyjno-rehabilitacyjne; a także dwie rozlewnie wód mineralnych. Kolejną znaną placówką medyczną był działający w latach 1992–2018 Ośrodek Litotrypsji zajmujący się bezoperacyjnym kruszeniem kamieni nerkowych metodą litotrypsji, od 2016 w Kłodzku.
Łagodny, podgórski klimat oraz obfite źródła wód mineralnych stwarzają doskonałe warunki do wypoczynku, leczenia chorób układu krążenia i przewodu pokarmowego, a także zwalczania nałogu palenia tytoniu. Część uzdrowiskową otacza piękny park, pełen starych drzew i egzotycznych krzewów: różnokolorowych azalii, rododendronów i magnolii. Polanica-Zdrój dysponuje dobrą bazą leczniczą, turystyczną, rekreacyjną i sportową.
Oprócz dobrej bazy leczniczo-wypoczynkowej miasto ma takie urządzenia rekreacyjne i kulturalne jak: trzy kryte baseny kąpielowe, letni tor saneczkowy, korty tenisowe, stajnię wierzchowców, teatr zdrojowy, bibliotekę miejską, kluby bilardowe oraz bardzo duże zaplecze gastronomiczne. Uzdrowisko jest ulubionym miejscem wypraw weekendowych mieszkańców Dolnego Śląska.
Źródło: niezalezna.pl
