Astma oskrzelowa to choroba przewlekła dotykająca 339 milionów ludzi na całym świecie, nie omija także Polski, gdzie według danych Narodowego Funduszu Zdrowia w 2019 roku astmę miało ponad 2 miliony osób.
Dawniej uważano, że ćwiczenia fizyczne mogą stanowić zagrożenie dla astmatyków, obawiano się, że aktywność fizyczna może spowodować atak astmy. Jednak nowsze badania wykazały, że regularna aktywność fizyczna może poprawić funkcjonowanie płuc u dorosłych pacjentów z astmą.
Naukowcy z Henan Normal University w Chinach postanowili bliżej przyjrzeć się temu zagadnieniu. Przeprowadzili metaanalizę dostępnych danych z randomizowanych badań klinicznych, aby zrozumieć, w jaki sposób konkretne rodzaje ćwiczeń mogą wpływać na wydolność płuc u astmatyków. Wyniki metaanalizy zostały opublikowane w Annals of Medicine.
Na całokształt badań składało się 25 różnych badań klinicznych, w których wzięło udział łącznie ponad 2 tysiące pacjentów. Badacze analizowali skutki różnych rodzajów ćwiczeń oddechowych, treningu aerobowego, ćwiczeń relaksacyjnych, jogi oraz ćwiczeń oddechowych połączonych z treningiem aerobowym.
Wszystkie wymienione wyżej rodzaje interwencji w przypadku pacjentów z astmą okazały się skuteczniejsze od konwencjonalnej rehabilitacji oddechowej, przeprowadzanej bez udziału ćwiczeń.
Wyniki analizy pozwoliły naukowcom zidentyfikować, które rodzaje treningu miały największy wpływ na poprawę konkretnych parametrów spirometrycznych u pacjentów. Na przykład ćwiczenia relaksacyjne korzystnie wpływały na parametr FEV1, który ocenia drożność drobnych oskrzeli głęboko w drzewie oskrzelowym. Z kolei joga poprawiała parametr PEF, który służy do oceny drożności oskrzeli znajdujących się wyżej.
Ćwiczenia oddechowe w połączeniu z treningiem aerobowym oraz joga wydają się być najkorzystniejsze – oferują potencjalne sposoby kontroli astmy. Te dane powinny dostarczyć cennych informacji dla pracowników ochrony zdrowia zalecających ćwiczenia fizyczne jako jeden ze sposobów kontrolowania astmy. Jednakże niezbędne jest uwzględnienie indywidualnych czynników, takich jak wywiad rodzinny, czas trwania choroby czy wpływ środowiska podczas planowania programu leczenia. Dobieranie metod kontroli choroby do indywidualnych fizycznych i psychicznych możliwości pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem intensywności ćwiczeń, częstotliwości i czasu ich trwania jest kluczowe do uzyskania korzyści terapeutycznych.
Jednak naukowcy podkreślają, że choć wyniki są obiecujące, istnieją pewne ograniczenia analizy i konieczne są dalsze badania, zwłaszcza w kontekście pacjentów starszych niż 60 lat. Uważają, że precyzyjne zalecenia dla astmatyków wymagają bardziej dogłębnych badań, uwzględniających różnorodne aspekty ich zdrowia i kondycji fizycznej.