Naukowcy odkryli, że księżyc Saturna, Enceladus, zawiera fosforany pochodzące z ukrytego oceanu pod lodową powierzchnią. Dane dostarczone przez sondę Cassini potwierdzają obecność tych substancji, które są istotne dla rozwoju różnych form życia. Fosforany są niezbędne m.in. do powstawania DNA i RNA oraz błon komórkowych. Odkrycie to ma duże znaczenie dla astrobiologii i stanowi istotny krok w poszukiwaniu życia poza Ziemią.
Szczegóły tych przełomowych odkryć opisano na łamach czasopisma „Nature”.
Ostatnie odkrycie dokonane przez sondę Cassini ujawnia, że Enceladus, księżyc Saturna, zawiera fosforany, które pochodzą z ukrytego oceanu pod jego lodowatą powierzchnią. Dane dostarczone przez sondę przez 13 lat badań systemu Saturna umożliwiły naukowcom z Southwest Research Institute odkrycie obecności fosforanów na Enceladusie.
W 2020 roku (wyniki opublikowane w roku 2022), z pomocą modelowania geochemicznego przewidzieliśmy, że ocean Enceladusa powinien obfitować w fosfor. Teraz znaleźliśmy duże ilości fosforu w próbkach pochodzących z lodu wydostającego się z gejzerów, które tryskają z podpowierzchniowego oceanu.
W próbkach lodu wypluwanych przez gejzery, badane przez analizator pyłu kosmicznego na pokładzie sondy, wykryto obecność fosforanów sodu. Obserwacje te, w połączeniu z eksperymentami laboratoryjnymi, sugerują, że fosforany mogą być obecne w ukrytym oceanie pod lodową pokrywą.
Badacze podkreślają, że na Ziemi te substancje są niezbędne dla życia, m.in. do tworzenia DNA i RNA, przenoszenia energii i tworzenia błon komórkowych.
W oceanie Enceladusa, który tworzy gejzery, znaleźliśmy stężenia fosforanów przynajmniej 100 razy wyższe niż w oceanach Ziemi. Przewidzenie obecności fosforanów to jedno, ale faktyczne znalezienie dowodów na ich obecność jest niezwykle ekscytujące. To niesamowity wynik dla astrobiologii i znaczny krok naprzód w poszukiwaniu życia poza Ziemią
Zespół naukowców, który zbadał i opisał to zjawisko przypomina, że odkrycie obecności oceanów pod powierzchniową warstwą lodu na planetach-olbrzymach, takich jak Europa, Tytan i Enceladus, oraz na bardziej odległych ciałach, jak Pluton, było jednym z najważniejszych osiągnięć w dziedzinie nauk planetarnych w ciągu ostatnich 25 lat. To odkrycie ma poważne konsekwencje.
Światy podobne do Ziemi, posiadające powierzchniowe oceany, muszą znajdować się w odpowiedniej odległości od swoich gwiazd macierzystych, aby utrzymać temperaturę pozwalającą na istnienie ciekłej wody. Jednak globy z wewnętrznymi oceanami mogą występować w znacznie szerszym zakresie odległości, co zwiększa liczbę potencjalnych światów sprzyjających życiu w całej Galaktyce.
Modele i eksperymenty geochemiczne wskazują, że tak wysokie stężenia fosforanów wynikają z większej rozpuszczalności minerałów fosforanowych obecnych na Enceladusie. Istnieje możliwość, że podobne procesy mają miejsce na innych oceanicznych, lodowych światach w Układzie Słonecznym znajdujących się poza Jowiszem.
W ocenie badaczy, najnowsze odkrycie pozwala teraz stwierdzić, że ocean Enceladusa spełnia najważniejsze kryterium dla podtrzymania życia. Kolejnym krokiem będzie powrót na Enceladusa, aby sprawdzić, czy ten sprzyjający życiu ocean jest rzeczywiście zamieszkany przez jakiekolwiek formy życia.