Ciekawostki turystyczne: Wojnicz

Miasto padło siedem razy ofiarą pożarów.  Od 1109 patronem parafii jest św. Wawrzyniec, męczennik na ruszcie; figuruje on także na tarczy herbowej miasta.

Osadnictwo na terenie obecnego miasta przybierało na sile w VIII – IX w. Resztki wczesnośredniowiecznego grodziska zbudowanego w X wieku na suchej wyspie wzniesionej kilka metrów nad mokradłami doliny Dunajca i pełniącego funkcję grodu kasztelańskiego dały początek miastu Wojnicz. 

W X w. osada wojnicka zmieniła charakter i znaczenie przez powstanie grodu osadzonego przez wojów państwa plemiennego, a następnie polskiego. Jedna z legend natomiast mówi, że w X w. wojowie księcia Mieszka I, czy też Bolesława Chrobrego, wznieśli tam modrzewiowe grodzisko. Od tychże wojów osada otrzymała nazwę Wojnicz.

Wojnicz posiadał prawa miejskie w latach 1278–1934, odzyskał je 1 stycznia 2007 roku. 
3 października 1655 r. doszło do bitwy pod Wojniczem  między wojskami polskimi a szwedzkimi. 1657, 19 marca – wkroczenie do miasta wojsk Rakoczego i spalenie miasta.1702 – rajtarzy szwedzcy podpalili miasto z powodu odmowy płacenia kontrybucji Szwedom.

Wojnicz leży na Podgórzu Bocheńskim w Kotlinie Sandomierskiej, na obszarze zapadliska przedkarpackiego. 
W układzie przestrzennym wyróżnić można trzy strefy: centrum – obejmującą zwartą zabudowę wokół Rynku, miejską – obejmującą historyczny układ ulic, działek, zabytkową zabudowę z reliktami fortyfikacji średniowiecznej oraz zespół dworu starostów wojnickich z parkiem i zabudowaniami folwarcznymi, podmiejską – na obrzeżach miasta, o luźniejszej strukturze z zabudową mieszkaniową, a w północnej części wzdłuż drogi krajowej z terenami przemysłowo- usługowymi.

Zabytki:
Barokowy kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca (XV w.) z zabytkowym wyposażeniem.
Drewniana dzwonnica przy kościele parafialnym (XVI w.)
Drewniany kościół pw. św. Leonarda (wzniesiony lub przebudowany w XVII w.) 
Neogotycki pałac Dąmbskich z XIX w. 
Wały grodziska (X–XI w.) – tzw. „wały kasztelańskie”.

 

 

Źródło: niezalezna.pl