Ciekawostki turystyczne: Radocyna
Radocyna – opustoszała wieś w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa. Położona jest w środkowej części Beskidu Niskiego w Karpatach Zachodnich. Leży nad rzeką Wisłoką, która ma tutaj swoje źródła w południowej części wsi na wysokości 575 m n.p.m., na zboczach góry Dębi Wierch (664 m n.p.m.). Od południa graniczy bezpośrednio ze Słowacją, z miejscowościami Varadka i Vyšná Polianka.
Na granicy państwowej, która biegnie głównym grzbietem wododziałowym Karpat znajduje się na terenie wsi płytka przełęcz Pod Dębim Wierchem (566 m n.p.m.). Od strony wschodniej wieś graniczy z sąsiednim województwem podkarpackim z miejscowością Wyszowatka; od północy z wsią Czarne (i jej przysiółkiem Długie) i od zachodniej strony z Konieczną. Przez wieś wzdłuż rzeki Wisłoki prowadzi słabo utwardzona droga gminna.
Radocyna jeszcze do 1947 roku była Łemkowską wsią, która rozciągała się w dolinie Wisłoki od głównego grzbietu karpackiego na długości 2 kilometrów.
Wieś pierwszy raz notowana w 1603 jako własność Stadnickich ze Żmigrodu. Według źródeł w XVII wieku maleńka, pod koniec wieku XVIII samodzielna parafia zamieszkana przez ok. 400 osób. W 1888 liczyła 87 domostw i 486 mieszkańców. W 1898 wybudowano cerkiew greckokatolicką pw. św. Kosmy i św. Damiana, w miejscu starszej świątyni. Podczas I wojny światowej w latach 1914-1915 w Radocynie dosyć długo utrzymywał się front. Według spisu z 1921 w Radocynie żyło 384 grekokatolików (w 1928 większość przeszła na prawosławie), 13 żydów i 4 rzymskich katolików. Około 1928 wybudowano we wsi drugą cerkiew – prawosławną.
W latach 1930 odgrywała istotną rolę w rozwoju prawosławia na Łemkowszczyźnie. W 1938 we wsi było 85 domów, cerkiew, posterunek straży granicznej, wiatrak. W czasie wojny miejsce stacjonowania oddziału niemieckiej straży granicznej. Po wojnie wszyscy mieszkańcy dobrowolnie wyjechali do Związku Sowieckiego, w okolice Krzywego Rogu. Niebawem większość postanowiła wrócić, udało się to tylko jednej rodzinie. W 1955 budynki obu dawnych cerkwi rozebrano. W latach 50-tych powróciły do Radocyny dwie rodziny łemkowskie, zamieszkując w remontowanym przez siebie budynku szkolnym; w 1973 roku zostały jednak zmuszone do wyjazdu do dnia dzisiejszego zrujnowany budynek szkoły jest jedynym, który zachował się w Radocynie.
Dziś ta piękna dolina Wisłoki na całej swej długości kilku kilometrów pozostaje prawie niezamieszkana (istnieje tylko kilka nowych budynków) o istnieniu dawnej wsi przypominają liczne ślady domostw, ogrodów, które są bez trudu widoczne dla wprawnego obserwatora.
Źródło: niezalezna.pl
