Ciekawostki turystyczne: Park Narodowy „Ujście Warty”
Park Narodowy „Ujście Warty” jest najmłodszym parkiem narodowym w Polsce. Położony jest w pobliżu ujścia Warty do Odry. Na krajobraz Parku składają się głównie otwarte siedliska łąkowe, poprzecinane gęstą siecią kanałów i starorzeczy oraz zarośla wierzbowe. Park Narodowy „Ujście Warty” to jeden z najcenniejszych pod względem ornitologicznym obszarów w kraju.
Park Narodowy „Ujście Warty” został utworzony w 2001 roku. Przez środek Parku przepływa rzeka Warta, dzieląc go na część północną - tzw. Polder Północny oraz południową - położoną w obrębie Kostrzyńskiego Zbiornika Retencyjnego. Rok założenia Parku nie był jednak początkiem ochrony tego terenu. Pierwsze działania ochronne podjęto dla obszaru, który w tej chwili stanowi południową część Parku.
Park o powierzchni 8074 ha obejmuje rozlewiska u ujścia rzeki Warty do Odry, wytwarzane w dużej mierze przez rzekę Postomię. Siedziba dyrekcji parku znajduje się w Chyrzynie koło Kostrzyna nad Odrą. Park znajduje się na terenie trzech gmin: Kostrzyn nad Odrą, Słońsk i Witnica. Otulina Parku, oprócz wymienionych gmin, leży też na terenie gminy Górzyca. Symbolem Parku od chwili jego powołania była gęś zbożowa. Od kwietnia 2020 r. jest to gęś tundrowa.
Gdy patrzymy na ukształtowanie terenu Parku Narodowego „Ujście Warty”, pierwsze co rzuca nam się w oczy to to, że jest on bardzo płaski. Faktycznie, różnica wysokości pomiędzy najniższym a najwyższym punktem w Parku to tylko kilka metrów. Takie ukształtowanie wynika z położenia Parku na terasie niskiej Warty.
Większość Parku to podmokłe łąki, pastwiska i rozlewiska. Jest to teren półnaturalny. Oznacza to, że oprócz sił przyrody kształtował go również człowiek. Zmiany, których dokonał człowiek polegały głównie na regulacji sieci rzecznej, a następnie na wykorzystaniu wdartego rzece terenu dla rolnictwa. W niektórych miejscach widać powrót przyrody do pierwotnego charakteru – zarośla wierzbowe i podmokły las zwany łęgiem.
To, że przyroda w Parku Narodowym „Ujście Warty” powstała w wyniku działalności człowieka nie oznacza, że nie jest cenna! Taki otwarty, porośnięty niską roślinnością i przede wszystkim podmokły teren to wyjątkowe miejsce. Nie tylko w Polsce ale i na świecie jest takich miejsc niewiele. Niezwykłe są również tutejsze wahania poziomu wody. W ciągu kilku miesięcy poziom wody w Parku może się podnieść (a potem opaść) o kilka metrów.
Rozległa, otwarta przestrzeń z dużą ilością wody to raj dla ptaków. To właśnie one są w Parku Narodowym „Ujście Warty” najważniejsze – są głównym celem ochrony. Ptasi tłok jest tu o każdej porze roku. Lista gatunków, które się w Parku pojawiają, ma już około 280 pozycji! Część ptaków wybrało Park na miejsce składania jaj (ponad 170 gatunków). Dla wielu jest to bardzo ważny przystanek podczas corocznych jesiennych i wiosennych wędrówek. To właśnie tu mogą odpocząć i najeść się w drodze do i z „ciepłych krajów”. Część gatunków spędza w Parku zimę.
Park został założony dla ochrony unikatowych terenów podmokłych, rozległych łąk i pastwisk, które są jedną z najważniejszych w Polsce ostoją ptaków wodnych i błotnych. Aż 26 z występujących tu gatunków należy do ginących i wymagających szczególnej ochrony, są to m.in. wodniczka, derkacz, rycyk, żuraw, bąk, bączek, rybitwa czarna.
Tutaj znajduje się największe w Polsce zimowisko arktycznego gatunku łabędzia krzykliwego, a także około 30 bielików, które przyciąga obfitość zimujących kaczek, stanowiących ich pokarm.
W pobliżu Kostrzyna, przy drodze krajowej nr 22 mieszczą się punkty widokowe dla obserwatorów.
Teren parku udostępniony jest do uprawiania turystyki pieszej oraz rowerowej po wyznaczonych szlakach pieszych i rowerowych, w tym zagospodarowanych w formie ścieżek przyrodniczych. Ścieżki przyrodnicze i spacerowe to najbardziej polecany sposób zwiedzania Parku Narodowego „Ujście Warty”. Są oznakowane w terenie i wyposażone w tablice.
Ścieżka przyrodnicza „Ptasim szlakiem” prowadzi przez jedne z najbardziej atrakcyjnych w Parku terenów lęgowych ptaków. Najlepszym terminem korzystania ze ścieżki jest wiosna i jesień. Turyście na ścieżce przyda się: lornetka, luneta i atlas ptaków.
Ścieżka „Mokradła” poświęcona jest funkcjom mokradeł w przyrodzie i w gospodarce człowieka.
Ścieżka "Olszynki" prowadzi przez jedyny w Parku las. Jest to las podmokły - ols porzeczkowy. Pozostałe fragmenty ścieżki prowadzą przez podmokłe łąki i szuwary.
"Torfianka" to krótka ścieżka spacerowa, która stanowi łącznik między dwoma fragmentami ścieżki przyrodniczej "Na dwóch kółkach przez Polder Północny". Dzięki temu można przejść lub przejechać na rowerze mniejszą pętlę na Polderze Północnym.
Źródło: niezalezna.pl
