Ciekawostki turystyczne: Pałac Krasińskich na warszawskim Ursynowie

Około roku 1776 księżna Izabela Lubomirska z Czartoryskich wybudowała mały pałac. Przez pewien czas mieszkał tu Józef Maisonneuve, zaś już od roku 1785 do 1799 budynek był własnością Aleksandry Potockiej z Lubomirskich, żony Stanisława Kostki. Kostka Potocki rozbudował pałac według projektu Piotra Aignera. 

Po roku 1832 pałac należał do lekarza Wilhelma Malcza; później na krótko znów należał do Potockich, po czym od 1857 zajmowała go rodzina Krasińskich. W latach 1858–1860 całkowicie przebudowano pałac pod kierunkiem Zygmunta Rospendowskiego. Nadano mu styl neorenesansowy, zaś frontową elewację bogato ozdobiono płaskorzeźbami wykonanymi przez Faustyna Cenglera przedstawiającymi hetmanów: Stanisława Koniecpolskiego, Stefana Czarnieckiego, Pawła Jana Sapiehę, Jana Tarnowskiego; we wnękach postawiono figury Fortuny i Ceres. W tympanonie znalazł się herb Ślepowron (Krasińskich) wraz z rzeźbami dzieci symbolizującymi pory roku.

Od roku 1895 pałac należał do Ludwika Krasińskiego, później zaś do Adama Krasińskiego, który w roku 1906 podarował Ursynów (wraz z tymże pałacem) Polskiej Macierzy Szkolnej. Od tego czasu mieściły się w budynku siedziby placówek oświatowych. Od 1921 jego właścicielem był hrabia Edward Raczyński. Przekazał on pałac Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Zniszczony podczas I wojny światowej przez wojska rosyjskie; nie ucierpiał jednak podczas II wojny światowej.

Od 1956 nieruchomość należy do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Mieści się w nim m.in. rektorat uczelni. Ze względu na swą funkcję przez środowisko uczelniane nazywany jest „pałacykiem Rektorskim”.
Przy pałacu rośnie Drzewo Niemcewicza – orzech czarny, będący pomnikiem przyrody. Park pałacowy graniczy z rezerwatem przyrody Skarpa Ursynowska, na jego terenie znajduje się Staw pod pałacem SGGW.

Pałac odtwarzał siedzibę fundacji Jurka Kilera w filmie Kilerów dwóch.

 

 

Źródło: niezalezna.pl