Ciekawostki turystyczne: Pałac Kazimierzowski w Warszawie
Pałac Kazimierzowski – pałac w Warszawie, znajdujący się na terenie kampusu centralnego Uniwersytetu Warszawskiego przy ul. Krakowskie Przedmieście 26/28. Został wzniesiony w latach 1637–1641 jako pałac letni Villa Regia, w stylu wczesnego baroku dla króla Władysława IV.
Był to budynek prywatny rodziny Wazów, znajdujący się poza ówczesnymi granicami miasta. Od strony zachodniej i wschodniej znajdowały się loggie widokowe. Od strony Wisły widok rozciągał się na położony u podnóża ogród oraz równinę za rzeką. W narożach zbudowano cztery dekoracyjne wieżyczki.
Po śmierci króla Władysława IV pałac został przebudowany przez Jana Kazimierza w roku 1652, ale w 1656 roku został zniszczony przez wojska szwedzkie w czasie ich najazdu na Polskę. W 1660 roku pałac został odbudowany w nowej formie, nazwany został pałacem Kazimierzowskim na cześć fundatora, króla Jana Kazimierza, dla którego pałac ten stał się ulubioną siedzibą. Opuszczony po abdykacji króla w 1668 roku, stał się później własnością żony palatyna reńskiego, Anny Gonzagi de Clèves-Nevers (starszej siostry żony króla), a potem króla Jana III Sobieskiego. W 1695 roku budynek został całkowicie zniszczony przez pożar.
Od ok. 1724 roku własność króla Augusta II Mocnego. W roku 1765 lub 1766 nowym właścicielem został Stanisław August Poniatowski, który po przebudowie wnętrz ulokował tu Korpus Kadetów Szkoły Rycerskiej. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej w 1794 roku szkoła ta została zniesiona.
W 1814 roku pożar zniszczył saskie budynki koszar przed pałacem i w 1816 roku na ich miejscu powstały początkowo dwa boczne pawilony. W tym też roku pałac stał się siedzibą Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie od 1817 do 1831 roku mieściło się w nim Liceum Warszawskie. W latach 1818–1822 nastąpiła rozbudowa o dwa równoległe do Krakowskiego Przedmieścia pawilony.
W 1824 roku pałac został gruntownie przebudowany w stylu klasycystycznym. W tym czasie powstały kolejne dwa pawilony przy samym budynku pałacu – północny i południowy. Następnie w latach 1840–1841 kolejny pawilon, pierwotnie przeznaczony na siedzibę gimnazjum realnego, później Szkoły Głównej.
W latach 1891–1894 na dziedzińcu pałacu, pomiędzy bramą od strony Krakowskiego Przedmieścia a korpusem pałacu, powstał gmach Biblioteki a w 1910 roku – nowa brama wjazdowa.
W latach 1929–1931 dokonano przebudowy gmachu biblioteki, a w roku 1930 wzniesiony został gmach Auditorium Maximum.
okresie II wojny światowej pałac został zniszczony wraz z innymi budynkami uniwersyteckimi – ucierpiał zarówno w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku, jak i w czasie powstania warszawskiego. Zniszczenia budynku oszacowano na ok. 50%.
Po wojnie odbudowa całego kampusu zakończyła się w 1960 roku. Pałac jest siedzibą rektoratu Uniwersytetu Warszawskiego.
Źródło: niezalezna.pl
