Pałac Hebdowski – zabytkowa kamienica, zlokalizowana na rogu ulic: Poselskiej i Senackiej na krakowskim Starym Mieście. Budynek został wzniesiony około 1400, prawdopodobnie z wykorzystaniem starszej wieży mieszkalnej, przez kanonika krakowskiego i archidiakona gnieźnieńskiego Jana z Hebdowa.
Działka pod budowę kamienicy została wytyczona około 1320, podczas nowej parcelacji Okołu. Obecna ulica Poselska była graniczną pierzeją osady Okół, której prawa miejskie nadał, w 1321 roku, król Władysław Łokietek. Ta część miasta dopiero na przełomie XIV i XV wieku została wcielona do Krakowa. Za ostateczną likwidację Okołu uznaje się rok 1401, kiedy to król Władysław Jagiełło przesunął granice miasta i zezwolił na budowę Gramy Grodzkiej u stóp Wawelu.
W I połowie XVI wieku został rozbudowany i przebudowany w stylu renesansowym. Około 1560 zastąpiono drewniany płot od zachodu obecnym murem z gankiem, a drewniane schody zastąpiono kamiennymi. Na początku XVII wieku w zachodniej części budynku znajdowała się miejska rezydencja opatów tynieckich. Na przełomie XVII i XVIII wieku kamienica została rozbudowana na zlecenie Jana Zebrzydowskiego, wzniesiono też oficynę ze stajniami.
W 1754 wzniesiono z fundacji Jana Szwarcenberga Czernego oficynę boczną i przebudowano oficynę tylną. Na początku XIX wieku kamienica została przebudowana przez kanonika krakowskiego Sebastiana Sierakowskiego. Uzyskała wówczas klasycystyczną fasadę, ozdobioną dwiema półkolistymi arkadami, z których jedna stanowi wejście do sieni, oraz portal, nad którym umieszczono herb kapituły katedralnej – Trzy Korony. Ponadto zlikwidowano loggię i zbudowano nową klatkę schodową. Przez ponad dwa stulecia dom nie zmienił formy, więc w dniu dzisiejszym możemy oglądać go takim jakim był po ostatniej modernizacji.
W 1886 składy na parterze zaadaptowano na mieszkania. W latach 1959–1960 budynek przeszedł remont pod kierunkiem M. Jaroszewskiego, podczas którego odtworzono barokowe założenie ogrodowe z fontanną.
W 1961 kamienica została wpisana do rejestru zabytków.