Pałac Błękitny, także pałac Zamoyskich – pałac znajdujący się przy ul. Senatorskiej 37 w Warszawie. Nazwa pochodzi od koloru dachu jakim budynek został pokryty w 1807 roku. Stary ogromny gmach, który przechodząc różne ręce dostał się Stefanowi Potockiemu, Referendarzowi W. Koronnemu.
W 1726 Stefan Potocki gmach ten podarował Królowi i zeznał tę darowiznę przed aktami Metryki Koronnej. Król August II Mocny polecił pałac przebudować w stylu rokoko i podarował go swojej córce Annie Orzelskiej. Ta 7 listopada 1730 roku, po swoim ślubie, zrobiła darowiznę pałacu na rzecz ojca-króla, a ten niedługo potem podarował go Marii Zofii z Sieniawskich Denhoffowej, wdowie po wojewodzie połockim i hetmanie polnym litewskim, Stanisławie. W zamian za Pałac Błękitny Maria Zofia Denhoffowa przekazała królowi Augustowi II prawo do dożywotniej dzierżawy Wilanowa. Zofia Denhoffowa wyszła w lipcu 1731 roku za mąż za Augusta Czartoryskiego i na długie lata pałac przeszedł w ręce rodziny Czartoryskich.
Od 1811 do 1944 roku mieszkali w nim Zamoyscy. W latach 1812–1815 właściciel Stanisław Kostka Zamoyski zainicjował jego przebudowę w stylu klasycystycznym. W latach 1833–1838 dobudowano dwupiętrową oficynę. Do wybuchu wojny w pałacu mieściły się wspaniałe zbiory artystyczne, a w specjalnie przystosowanym pawilonie Biblioteka Ordynacji Zamojskiej. Koncertował w nim Fryderyk Chopin, a także pracował Stefan Żeromski.
W 1939 roku został częściowo zniszczony. Ocalone przedmioty i zbiory biblioteczne zostały wywiezione przez Niemców, bądź spłonęły.
W latach 1948–1950 został odbudowany z przeznaczeniem dla Zakładu Osiedli Robotniczych.
W latach 1958–1997 w pałacu Błękitnym mieściła się siedziba Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Chińskiej. Pałac był także siedzibą Miejskich Zakładów Komunikacyjnych, a później warszawskiego Zarządu Transportu Miejskiego
W 1965 pałac wraz z oficyną, budynkiem Biblioteki Ordynacji Zamojskiej i ogrodem został wpisany do rejestru zabytków.
W 1999 roku Jan Tomasz Zamoyski sprzedał roszczenie do pałacu przedsiębiorcy Józefowi Hubertowi Gierowskiemu, który odzyskał reprywatyzowany pałac w 2000 roku. Gierowski wniósł nim aport do spółki z o.o. „Błękitny Pałac”, po czym sprzedał udziały w spółce.