Ciekawostki turystyczne: Muzeum Hutnictwa Cynku w Katowicach-Szopienicach
Muzeum Hutnictwa Cynku Walcownia należy do grona największych obiektów muzealnych w Polsce, ma ponad 5000 m2 powierzchni wystawienniczej. Obecnie w muzeum oprócz ciągu technologicznego do walcowania blach cynkowych zwiedzać można również wystawę historycznych motocykli, silników oraz silnikowych maszyn drogowych i rolniczych.
Muzeum posiada jedną z największych i najbardziej wszechstronnych kolekcji zabytkowych motocykli Harley-Davidson i Indian w Polsce. Modele pochodzące z lat 1920 – 1986 są odrestaurowane i sprawne technicznie.
W oparciu o unikatowy ciąg technologiczny do produkcji blach cynkowych przedstawiana jest historia przerobu cynku. Ciąg technologiczny tworzą m.in. piece do topienia, piec grzewczy do płyt cynkowych, karuzela odlewnicza, walcarki wstępne i wykańczające a także nożyce do cięcia blach. Całości dopełnia zespół 4 oryginalnych maszyn parowych w przeszłości napędzający urządzenia w walcowni. Okazjonalnie ciąg technologiczny prezentowany jest w ruchu, w oparciu o zabytkowy silnik elektryczny dużej mocy, walcarki czy nożyce wprawiane są w ruch.
W czasie cyklicznie organizowanych „Rozruchów Maszyn” również motory są uruchamiane i prezentowane zwiedzającym.
Budynek walcowni cynku rozpoczęto wznosić w 1903 roku, jako jedną z wielu inwestycji koncernu „Georg von Giesches Erben A.G.” z przełomu XIX i XX wieku w Szopienicach. Przedsiębiorstwo to należało wówczas do trzech największych producentów surowego cynku na świecie.
Walcownię wybudowano obok Huty Bernhardi oraz linii kolejowej Szopienice – Siemianowice. Położenie takie było korzystne ze względu na możliwość dostaw cynku oraz wywóz blach koleją. W 1904 roku walcownia składająca się z dwóch pieców topielnych, dwóch karuzeli odlewniczych, dwóch walcarek wstępnych i czterech walcarek pojedynczych oraz czterech napędzających je maszyn parowych rozpoczęła produkcję blach cynkowych. W latach 1916–1917 wydział rozbudowano, na styku obu hal od strony południowej powstał dwukondygnacyjny budynek administracyjno-socjalny.
W latach 70. XX wieku planowano modernizację wydziału, przewidując m.in. zastąpienie napędzających walcarki maszyn parowych silnikami elektrycznymi, do czego jednak nie doszło. Dzięki temu, poza kilkoma drobnymi modernizacjami produkcję prowadzono cały czas na oryginalnych urządzeniach z początku XX wieku. Ostatecznie w 2002 roku huta zdecydowała o zakończeniu produkcji cynku surowego oraz zamknięciu walcowni.
Elewację zewnętrzną ozdobiono detalami z cegieł w postaci lizen, fryzu biegnącego pod dachem, gzymsu z ukośnie układanych cegieł, a także stalowych ram okien.
Źródło: niezalezna.pl
