Kościół Świętego Krzyża w Obornikach świątynia została zbudowana w XIV w., w konstrukcji szachulcowej, i odrestaurowany w 1766 roku. Wyposażenie w stylu późnobarokowym i rokokowym pochodzące głównie z czasów budowy świątyni. W ołtarzu głównym jest umieszczony krucyfiks w stylu gotyckim z połowy XVI wieku.
Pierwsza historyczna wzmianka o świątyni świętokrzyskiej pochodzi dopiero z 1504 roku. Wówczas to właśnie wymieniony został dwór Wojciecha Skrzetuskiego, mieszczanina obornickiego, zlokalizowany tuż przy parceli kościoła św. Krzyża.
Pierwotny kościół świętego Krzyża zbudowany z drewna, różnił się od obecnej świątyni wielkością. Oprócz skromnej nawy dla wiernych, posiadał "niewielki chór", czyli prezbiterium, w którym mieścił się ołtarz oraz miejsce dla duchownych. Przypadający na ten okres wzrost kultu Krzyża Świętego, spowodował wzbogacenie kościoła w wiele pobożnych darów z wizerunkiem Chrystusa. Z tego czasu (ok. połowy XVI w.) pochodzi zapewne krucyfiks w ołtarzu głównym.
Jest to budowla jednonawowa, z węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium i przylegającą do niego od północy zakrystią. Nad kruchtą od zachodu znajduje się wieża ze ścianami oszalowanymi deskami. Dachy są pokryte dachówkami. Wieża nakryta jest cebulastym hełmem z latarnią, pokrytym blachą. Wewnątrz znajdują się stropy z fasetami, o niejednakowej wysokości w nawie i prezbiterium. Na stropie jest namalowana polichromia z lat dwudziestych XX wieku, w prezbiterium znajduje się Oko Opatrzności w płomienistej glorii.
Obok krzyża w ołtarzu głównym mieści się klęcząca rzeźba Marii Magdaleny, z 2 połowy XVIII stulecia. Ołtarze boczne wyposażone są w późnobarokowe obrazy. Na belce tęczowej znajduje się napis fundacyjny „Kościół niniejszy św. Krzyża wybudowano roku pańskiego 1766.
W roku 1914 kościół został ponownie pięknie odrestaurowany. Odnowiono również bramę w ogrodzeniu otaczającym teren przykościelny. Brama stanowi zabytek późnobarokowy z czwartej ćwierci XVIII w.
Podczas okupacji w latach 1939-1945 kościół został przekazany przez władze niemieckie, niemieckim katolikom, którzy odprawiali w nim nabożeństwa raz w tygodniu, w niedzielę.
Polakom wstęp do kościoła na nabożeństwa był surowo wzbroniony.
W roku 1953 przeprowadzono konserwację wnętrz kościoła Świętego Krzyża. Ołtarz główny i ołtarze boczne oraz ambona zostały odmalowane i na nowo pozłocone. Natomiast w latach 1961-1963 przeprowadzono prace remontowe z zewnątrz kościoła. Dach na kościele został pokryty nową paloną dachówką, istniejącą do czasów obecnych (przeszło 40 lat). Wieża kościelna zwieńczona hełmem barokowym blaszanym z prześwitem, została na nowo pokryta blachą miedzianą.
W 1970 roku kościół Świętego Krzyża został wpisany do rejestru zabytków województwa poznańskiego.