Fundatorami kościoła byli sołtys Jakub Kesza i młynarz Mikołaj. Kościół od czasu powstania był kilkakrotnie przebudowywany. W 1811 r. i 1869 r. został przedłużony w kierunku zach. Obniżono wówczas dachy. W 1881 r. w obrębie placu kościelnego wzniesiono wolno stojącą murowaną dzwonnicę. W 1935 r. dobudowano murowaną zakrystię i kaplicę św. Józefa.
Ściany kościoła mają konstrukcję zrębową i pokryte są gontem, a jednolity wielopołaciowy dach ma konstrukcję więźbowo-zaskrzynieniową. W dachu znajduje się mała wieżyczka sygnaturkowa. Prezbiterium zamknięte dwubocznie; od północnej strony przylega do niego zakrystia, a od nawy kaplica.
We wnętrzu świątyni znajduje się rokokowa polichromia bogata w motywy roślinne i geometryczne, pochodząca z 1813 roku. W okresie międzywojennym została ona przemalowana przez Kazimierza Pietkę. Całe wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVIII wieku.
Strop prezbiterium pokryty jest zgeometryzowanymi motywami roślinnymi, obejmującymi umieszczony centralnie obraz Trójcy Świętej. Na ścianie prezbiterium namalowana scena wręczania przez Chrystusa kluczy św. Piotrowi. Na stropie nad nawą podziały kasetonowe z motywami roślinnymi i przedstawienia św. Sebastiana i Matki Bożej z Dzieciątkiem. We wnęce, w pułapie nawy, umieszczona rzeźba św. Michała Archanioła z XVIII w. W partiach zaskrzynień malowane sceny z życia i męki Pana Jezusa. Polichromia kaplicy iluzorystyczna, z podziałami architektonicznymi. Belka tęczowa z XVIII w. profilowana, z rzeźbami Ukrzyżowanego, Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty.
Chór muzyczny wsparty jest na słupach, z balustradą płycinową, polichromowaną. Wyposażenie wnętrza stanowią m.in.: ołtarz główny rokokowy z XVIII w., odnowiony w 1861 r., w ołtarzu XV - wieczna figura Matki Boskiej Różańcowej, po bokach rzeźby świętych biskupów. W zwieńczeniu obraz św. Sebastiana z XVIII w. Ołtarz boczny lewy z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem w otoczeniu św. Józef i św. Joachim. Ołtarz boczny prawy z rzeźbą św. Mikołaja, po bokach rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Karola Boromeusza. Ołtarz w kaplicy św. Józefa barokowo-ludowy z XIX w. Ambona rokokowa z XVIII w. ozdobiona plakietkami z ornamentem roślinnym.
Obok kościoła znajduje się murowana dzwonnica z 1881 roku. Kościół otoczony jest murowanym, kamiennym ogrodzeniem przykrytym gontowym daszkiem, od frontu z arkadową bramą. Jest to budowla jednonawowa, z węższym prostokątnym prezbiterium. Posadowiony jest na podmurówce wykonanej w postaci ław z kamienia łamanego.
Źródło: niezalezna.pl
