Ciekawostki turystyczne: Kościół św. Piotra Apostoła w Lublinie
Kościół św. Piotra Apostoła w Lublinie (pierwotnie kościół Bernardynek) wybudowany w latach 1636–1658. Do czasu pożaru w 1768 r. nosił cechy renesansu lubelskiego. W 1780 zakończono odbudowę nadającą kościołowi styl barokowy. Przekształcono także wnętrze, pokryte w 1899 roku neobarokową polichromią.
Budowę rozpoczęto w 1636 roku wznosząc jednocześnie klasztor. Kościół murowany, wybudowany w latach 1636–1658 (budowla trwała z przerwami), odbudowany po pożarze i rozbudowany o zakrystię w latach 1768–1780. Prezbiterium skierowane na północny wschód. Jednonawowy z węższym i niższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Nawa pięcioprzęsłowa. Bogata, barokowa fasada.
Dnia 25 kwietnia 1768 r. w czasie pożaru Krakowskiego Przedmieścia spłonął kościół i klasztor Bernardynek. Klasztor nie musiał być bardzo zniszczony, skoro go stosunkowo szybko, bo w dwóch latach, odbudowano. Remont kościoła rozpoczęto od pokrycia go dachem w r. 1769, ale dopiero w r. 1779 wykończono ołtarz główny, wymalowano ołtarze boczne na ścianach, a w roku 1780 otworzono kościół.
W roku 1864 nastąpiła kasata zakonu. Budynki pozbawione troskliwej opieki zaczęły popadać w ruinę. Remont okazywał się niezbędny. W r. 1874 pobielono kościół wewnątrz i zewnątrz… zwalono mur od ulicy Królewskiej, a w jego miejsce dano kraty żelazne z dwoma bramami żelaznymi. Ponieważ bocznych ołtarzy, raczej mens, z obrazami było sześć, dwa z tych ołtarzy usunięto. Restauracja ta ukończona została w 1876 r. W r. 1887 zamknięto klasztor, a pozostałe przy życiu zakonnice /sześć/ przeniesiono do innych klasztorów.
Po usunięciu zakonnic część gmachu klasztornego, położona przy samym kościele, od ulicy królewskiej, przeznaczona została na mieszkanie dla rektora kościoła i służby kościelnej; część od ulicy Bernardyńskiej w 1896 r. rozebrano dla rozszerzenia tejże ulicy, część przeznaczono na prywatne mieszkania.
W r. 1897 kościół został wewnątrz pomalowany przez Władysława Barwickiego.
W r. 1905 rozebrano całą nieużytkowną część klasztoru ł na tym miejscu wybudowano gimnazjum Vetterów.
W r. 1918 otynkowano kościół częściowo zewnętrznie. Dnia 22 sierpnia 1919 r. specjalnym aktem wystawionym w Krakowie Siostry Bernardynki zrzekły się klasztoru lubelskiego i kościoła, a biskup Fulman oddał kościół i część klasztoru jezuitom 18 stycznia 1920 roku. Jezuici przystąpili do odnowienia kościoła częściowego.
W roku 1924 kościół został uznany jako zabytek, podlegający opiece konserwatora. OO. Jezuici w listopadzie 2015 roku oddali go Archidiecezji Lubelskiej.
Źródło: niezalezna.pl
