Wirtualna rzeczywistość. Dorośli nie radzą sobie z VR

Wirtualna rzeczywistość wciąż słabo poznana

Obecnie dostępny sprzęt VR gwarantuje symulację na bardzo dobrym poziomie, jednak wykorzystywany jest on głównie w rozrywce i stosunkowo mały procent społeczeństwa z niego korzysta. Technologia ta jest jednak bardzo perspektywiczna i zapewne w ciągu najbliższych lat jej użycie będzie znacznie większe, m.in. w takich branżach jak handel, medycyna, reklama czy edukacja. Warto więc badać reakcje jakie towarzyszą ludziom w kontakcie z wirtualną rzeczywistością.

Znajomość narzędzi VR w Polsce jest niska, szczególnie osoby starsze mają małą wiedzę na temat nowych technologii. Większość nigdy nie miała kontaktu z wirtualną rzeczywistością. Daje nam to unikalne możliwości badawcze. W naszym laboratorium sprawdziliśmy, jak reagują osoby, które nigdy nie miały do czynienia z VR. Z zespołem badawczym przeanalizowaliśmy zalety i wady wirtualnej rzeczywistości. Staraliśmy się wykazać istotne różnice, jakie występują między dziećmi i dorosłymi w ich odbiorze oraz przeanalizowaliśmy umiejętność korzystania z narzędzi VR. Obszar ten jest także stosunkowo słabo poznany z punktu widzenia specjalistów odpowiedzialnych za tworzenie oprogramowania, w związku z tym wyniki naszego badania mogą być pomocne również dla programistów.
- mówi dr Cezary Biele, kierownik Laboratorium Interaktywnych Technologii  w OPI PIB.

W świecie wirtualnej rzeczywistości jedynym ograniczeniem jest wyobraźnia twórcy. Może on kreować nowe światy, w których nie obowiązują zasady i reguły znane z rzeczywistości. VR pozwala także w wierny sposób kopiować otaczający nas świat. Jego percepcja zależy jednak od wielu czynników, jednym z bardziej istotnych jest wiek użytkownika. Dla dzieci świat cyfrowy jest środowiskiem, w którym się wychowały, ale osoby starsze musiały się uczyć tych technologii, gdy były już w wieku dojrzałym. Ta nauka nie przebiega już tak naturalnie jak u dzieci.

Błędnik nam wariuje

Naukowcy z OPI PIB analizowali szereg aspektów wirtualnej rzeczywistości, jednym z nich było poruszanie się. Użytkownicy mogli chodzić, teleportować się do dowolnego lub z góry ustalonego miejsca oraz poruszać się za pomocą strzałek na kontrolerze. Chodzenie i teleportacja były pozytywnie odbierane przez wszystkich badanych, nie sprawiało ono problemów, ani nie wywoływało zaburzeń równowagi. Natomiast zdaniem zdecydowanej większości dorosłych, poruszanie się za pomocą strzałek na kontrolerze było nieprzyjemne, niektórzy mieli nawet wrażenie, że coś ich brutalnie przesuwało po podłodze. Mieli wrażenie, że ślizgają się, a nie chodzą. W większości zaobserwowano poczucie zachwiania, zaburzenia równowagi. Mówili, że „błędnik nam wariuje”. Zadziwiające, że takich problemów nie miały dzieci. Dla nich każdy sposób poruszania był jednakowo dobry i łatwy. Poruszanie się za pomocą strzałek na kontrolerze jest stosowane często w aplikacjach VR, gdyż stosunkowo łatwo się je programuje, stanowi analogię do poruszania się za pomocą klawiatury w grach komputerowych. Można jednak wyciągnąć wniosek, że to rozwiązanie powinno być zastąpione w aplikacjach dla dorosłych, gdyż nie jest ono przez nich dobrze oceniane.

Dorośli nie radzą sobie z interaktywnością

Dzieci i młodsi dorośli natomiast szybko uczyli się obsługi różnych interfejsów i potrzebowali zdecydowanie mniej wskazówek. Nie bali się popełniania błędów i intensywnie eksplorowali świat VR. Warto dodać, że dzieci najlepiej oceniły aplikację, która była najbardziej interaktywna, natomiast dorośli ocenili ją znacznie gorzej, jej używanie wywoływało w nich poczucie zagubienia.

Osoby 50+ nie chcą wracać do realnego świata

Badacze oceniali także ogólne poczucie obecności w wirtualnym świecie, zanurzenie się badanych w wykreowanej treści. Dla zdecydowanej większości symulacja była bardzo sugestywna. Ludzie mówili, że mieli wrażenie, iż naprawdę przebywają w innej rzeczywistości. Doświadczenie to wszyscy ocenili pozytywnie. Ludzie głównie opowiadali o tym, co przeżyli, a nie o tym, co zobaczyli. Traktowali VR jak coś, co się im przydarzyło, a nie coś co zaobserwowali. Badani mieli wrażenie, że przebywali naprawdę w innym świecie. Niektórzy nawet czuli wiatr na twarzy. To uczucie określali jako fantastyczne. Wiele osób, szczególnie z najstarszej grupy 50-55 lat, nie chciało wracać do realnego świata. Woleli dłużej zostać w wirtualnej rzeczywistości. Poziom zanurzenia jest więc rzeczywiście wysoki, ale nie jest jeszcze doskonały.

Świat bez nadzoru dorosłych

Badacze z Laboratorium Interaktywnych Technologii w OPI PIB zaobserwowali także różnicę między badanymi grupami dotyczącą zastosowania danej technologii. Zdaniem dorosłych VR skutecznie może pomóc przełamywać występujące naturalnie ograniczenia, takie jak odległość, kwestie finansowe czy ograniczenia fizyczne. W przyszłości umożliwi wirtualne podróże i rozrywkę, osobom chorym lub dysponującym ograniczonym budżetem. Dla dorosłych VR stanowi jednak gorszy substytut rzeczywistości. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku dzieci. Dla nich liczy się zarówno doświadczenie wirtualne, jak i rzeczywiste. VR nie jest substytutem, ale uzupełnia otaczający ich świat. Dla dzieci ważna jest możliwość interakcji, eksplorowania. Podoba im się świat bez nadzoru dorosłych. Bez znaczenia, czy jest to doświadczenie symulowane, czy też realne.

 

Źródło: opi.org.pl, niezalezna.pl

#VR #rzeczywistość VR