Wielkanoc połączona z rytmem przyrody? Wszystko budzi się do życia
Zmieniająca się przyroda ma swój cykliczny rytm. Roczny układ świąt i uroczystości ma również wewnętrznie wpisany sens i harmonię. Harmonia, wewnętrzny ład sprzyjają psychice człowieka, są ustaleniem stałych zasad, które dają człowiekowi pewne oparcie, wobec szybko płynącego czasu i całej niepewności życiowych zdarzeń i sytuacji.
Rytm świąt zawsze porządkował i stabilizował ludzką codzienność, wspierał tożsamość osobistą, społeczną i narodową. Tradycje i zwyczaje świąteczne przez wieki tworzyły i rozwijały ludzką kulturę.
Istotą Świąt Wielkanocnych jest wydarzenie paschalne, czyli opisane w Ewangeliach męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.
Całą głęboką treść Wielkanocy można podsumować słowami Jezusa z Ewangelii św. Jana:
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12, 24).
To synteza świąt wielkanocnych. Męka i śmierć to obumarcie ziarna. Wyzwolenie ze śmierci i grzechu, nowe życie to plon, który wydaje ziarno.
Wielkanoc ma swoje korzenie – jest nim najważniejsze z świąt żydowskich - Pascha. Ma ono wiele nazw i symboli. W symbolice paschalnej dominuje bardziej uobecnienie niż wspomnienie centralnego wydarzenia w Starym Testamencie, czyli wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej i wydarzeń z tym związanych (plagi egipskie, cudowne przejście przez Morze Czerwone itd.). Nawiązują do tego liczne nazwy: Święto Przaśników lub Święto Macy, Święto Wolności.
Mimo, że tradycja związana z wyjściem z Egiptu zajmuje obecnie centralne miejsce w rozumieniu święta, to jednak jego początki sięgają do czasów nomadów. Pierwotnie Pascha była świętem pasterskim, świętem zmiany pastwisk zimowych na wiosenne.
Później zwyczaje ludów pasterskich połączono z celebrowanym przez ludy rolnicze wiosennym Świętem Przaśników, które również wiązało się z cyklem odradzającej się przyrody, oraz początkiem zbiorów jęczmienia i ofiarowaniem pierwszego chleba z nowych zbiorów. Od najwcześniejszych tradycji było to święto odradzającego się życia.
W późniejszym czasie wcześniejsze tradycje zostały połączone z wyjściem z Egiptu i święto odradzającego się życia zostało rozbudowane o temat wyzwolenia z niewoli.
Życie roślin i zwierząt zależy od dostępu do światła słońca i wody. Po okresie zimowej szarości, wszędzie widać nowe pąki rozwijających się roślin. Okres zimy się skończył. Słońce i wiosenne deszcze stymulują ekspansję życia roślin i czas godów większości zwierząt.
Czy można sobie wyobrazić lepszy czas na świętowanie Wielkanocy niż wiosną, gdy wszystko powstaje do życia, odnawia się i odradza? Przyroda jest w tym znaczeniu jednym wielkim symbolem, który wspiera i podkreśla dobre przeżycie Wielkanocy.
Źródło: niezalezna.pl
