John Ronald Reuel Tolkien (1892 - 1973) – brytyjski pisarz oraz profesor filologii klasycznej i literatury staroangielskiej na University of Oxford. Jako autor powieści Władca Pierścieni, której akcja rozgrywa się w mitycznym świecie Śródziemia, spopularyzował literaturę fantasy.
Jest autorem wielu dzieł rozgrywających się w Śródziemiu: powieści Hobbit, czyli tam i z powrotem, Władca Pierścieni, Silmarillion oraz kilku krótkich form, opowiadań niezwiązanych lub luźno związanych z wielką mitologią, tzw. Legendarium Śródziemia. Opublikował ponad 100 prac z dziedziny filologii i literatury dawnej, współpracował przy powstaniu największego słownika języka angielskiego, wydawanego zaraz po I wojnie, Oxford English Dictionary.
Znał (w różnym stopniu) ponad 30 języków m.in. łacinę, nordycki, staroislandzki, anglosaski czy staroirlandzki.
J.R.R. Tolkien urodził się w angielskiej rodzinie w 1892 jako syn bankiera Arthura Tolkiena i jego żony Mabel Suffield. Przyszedł na świat w Bloemfontein w Wolnym Państwie Oranii (obecnie Południowa Afryka), gdzie jego ojciec był urzędnikiem. Matka Tolkiena, która w roku 1899 wbrew woli rodziców i teściów przeszła na katolicyzm, wychowała dzieci w duchu tego wyznania, co miało duży wpływ na życie i twórczość pisarza.
W szkole Tolkien zgłębiał tajniki nie tylko filologii i nauki o prawidłowościach języka, lecz także za sprawą innego nauczyciela zaznajomił się nieco z językiem staroangielskim. W tym czasie Tolkien po raz pierwszy przeczytał najwybitniejsze dzieła literatury staroangielskiej, w tym pieśń Beowulf, która go zachwyciła. Zapoznawał się także ze średnioangielskimi tekstami.
Zachęcony nowo nabytą wiedzą filologiczną Tolkien zajął się wkrótce tworzeniem własnych języków, wykorzystując dopiero co poznane lingwistyczne zasady.
Jego duże zainteresowanie językami ujawniło się również w szkole, gdzie przy prowadzonych często po łacinie debatach Tolkien zaskakiwał swoich słuchaczy płynnymi przemowami także po grecku, gocku i staroangielsku.
W 1911 roku Tolkien podjął studia na Exeter College w Oksfordzie, początkowo w zakresie języków klasycznych – łaciny i greki – oraz ich literatury. Jego zainteresowanie budziło jedynie językoznawstwo porównawcze.
Tolkien został powołany do 11. batalionu regimentu Strzelców z Lancashire i w ramach czynnej służby na linii frontu od lata 1916 roku wziął udział m.in. w bitwie nad Sommą, najbardziej krwawej spośród bitew I wojny światowej. Jak sam kilkakrotnie podkreślał m.in. w przedmowie do Władcy Pierścieni doświadczenia wojny miały na jego twórczość wpływ mały lub zgoła żaden.
W 1925 roku zwolniła się posada kierownika katedry Rawlinsona i Boswortha języka staroangielskiego w Oksfordzie. Tolkien zgłosił swoją kandydaturę i otrzymał to stanowisko.
Wybuch II wojny światowej nie miał większego wpływu na życie pisarza. Pierwszy tom Władcy Pierścieni został wydany latem 1954 roku, tom drugi w listopadzie, a trzeci w październiku 1955 roku.
W 1968 przeprowadził się wraz z żoną Edith do położonego na południowym wybrzeżu Anglii miasta Poole.
Ten okres życia Tolkien spędził pracując nad Silmarillionem, którego jednak do końca życia nie ukończył i który dopiero po jego śmierci został wydany przez jego syna Christophera. W Poole Edith czuła się lepiej niż w Oksfordzie. Znalazła nowych znajomych z którymi spędzała dużo czasu. Tolkien cierpiał na samotność i brak starych przyjaciół. Edith zmarła tam w 1971 roku. Po tym zdarzeniu Tolkien wrócił do Oksfordu, gdzie zamieszkał na uczelni w budynku kolegium Merton. W czerwcu 1972 dostał doktorat honoris causa w Oksfordzie za wkład w filologię, a dokładnie rok później w Edynburgu. W 1972 roku dostał także Order Imperium Brytyjskiego drugiego stopnia. W 1973 roku zmarł w wieku 81 lat w szpitalu w Bournemouth, gdzie odwiedzał znajomych. Trafił tam z krwotokiem z wrzodu żołądka, po czym wywiązało się zapalenie płuc. Grób małżonków znajduje się w katolickiej części cmentarza Wolvercote Cemetery w Oksfordzie. Na płycie grobowej znajdują się ich nazwiska, a także imiona „Beren” i „Lúthien” – symbol wiecznie trwającej miłości.
Jane Austen urodziła się w 1775 roku w Steventon. Jej ojcem był George Austen, duchowny kościoła anglikańskiego, zaś matką Cassandra Austen z domu Leigh. Miała sześciu braci i jedną siostrę. Dochód Austenów nie był wysoki, Jane Austen nie miała zbyt wysokiego posagu, co zmniejszało jej szanse na dobre zamążpójście.
Nauki Jane pobierała głównie w domu, nie licząc pobytu z siostrą w Southampton w 1783 roku oraz w prywatnej szkole w Reading w latach 1785–1786.
Jane stała się autorką powieści opisujących życie angielskiej klasy wyższej z początku XIX wieku. Mimo że sama wiodła stosunkowo odosobnione życie na prowincji w hrabstwie Hampshire, nie pozbawiło jej to zmysłu obserwacji i nie zubożyło dramaturgii jej utworów. Ich fabuła najczęściej dotyczy zamążpójścia i związanych z tym problemów społecznych (sama Austen nigdy nie wyszła za mąż). Reputację dobrej pisarki zyskała już za życia – jej powieści chwalił m.in. Walter Scott.
Jane nie afiszowała się z tym, że pisze i ukrywała swoje notatki, gdy ktoś się zbliżał. Podobno przed nadchodzącymi ludźmi ostrzegały ją skrzypiące drzwi pokoju.
Jane często jeździła w odwiedziny do braci oraz przyjaciół. Na początku 1816 roku, gdy Jane zaczęła pracę nad powieścią Sanditon, poczuła się źle. W maju za radą lekarza przeniosła się z siostrą do Winchesteru, jednak choroby nie udało się pokonać i Jane Austen zmarła w 1817 roku w wieku 41 lat. Przyczyna śmierci nie jest znana. Najczęściej mówi się o chorobie Addisona. Jane została pochowana w katedrze w Winchester.
Źródło: niezalezna.pl
