Wilga jest jednym z najbarwniejszych ptaków żyjących w Polsce. Samiec ma całe ciało jaskrawożółte z wyjątkiem czarnych skrzydeł i ogona z żółtymi rogami. Dziób czerwony. Samica jest znacznie skromniej ubarwiona, żółtozielona z kreskowanym spodem. Ptak jest jednym z nielicznych krajowych gatunków o tropikalnym pochodzeniu.
Śpiewa z wysoka, ze szczytu drzewa, a stamtąd jej fletowy gwizd rozchodzi się po okolicy. Co ciekawe, śpiew wilgi w lipcu zwiastuje deszcz, z wyprzedzeniem od kilku do kilkudziesięciu godzin. To dlatego, że ptak ten bardzo intensywnie reaguje na zmiany wilgotności powietrza, co objawia się właśnie częstszym śpiewem.
Dawniej najczęściej słyszany ptak w telewizji i w produkcjach filmowych. Jej śpiew był w tle: „Czarnych chmur”, „Podróży za jeden uśmiech”, „Daleko od szosy”… Jej głos towarzyszył Zbyszkowi z Bogdańca, Panu Wołodyjowskiemu oraz Czterem Pancernym.
Wilga przebywa w kraju zaledwie 3-4 miesiące. Przylatuje w maju, odlatuje na przełomie sierpnia i września. Ptak zimuje w Afryce, na południe od Sahary.
Mimo jaskrawego ubarwienia wilgę trudno zobaczyć, gdyż najczęściej przebywa w gęstym listowiu koron drzew. Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, stare, duże parki i zadrzewienia. Swą obecność zdradza melodyjnym gwizdem.
Tereny lęgowe wilg są w lasach liściastych i mieszanych (głównie w olsach, preferuje zwłaszcza ich skraje), w zadrzewieniach śródpolnych i nadrzecznych, starych dużych ogrodach, parkach, dolinach rzecznych i sadach. Unika zwartych kompleksów leśnych. Zasiedla krajobrazy typu parkowego, gdzie łąki przeplatają się z winnicami i rzadkimi sadami.
Gniazda zakłada wysoko w koronach. Są uwite misternie w kształcie czarki z włókien roślinnych i traw w rozwidleniu poziomej gałęzi drzewa liściastego. Samiec wilgi, gdy samica wysiaduje jaja, przez cały przynosi jej jedzenie.
Najczęściej widuje się wilgi w czasie przelotów między lasami lub sadami. Poza tym w gęstym listowiu i wysoko w koronach drzew są prawie niezauważalne. Widoku intensywnie żółtego ptaka nie można pomylić z innym rodzimym gatunkiem.
Wilga jest nieco większa od szpaka, lata szybko, falistym torem. To ptak płochliwy, rzadko schodzący na ziemię.
Zjada głównie owady, ich poczwarki i inne stadia rozwoju (np. owłosione gąsienice motyli (dla większości ptaków niejadalne),, a tylko czasami słodkie czereśnie lub wiśnie, morwy, winogrona, jeżyny, inne jagody, a w południowej Europie figi. Pod koniec lata wilgi zjadają różne mięsiste jagody. Wśród bezkręgowców w ich diecie dominują chrząszcze.
W Polsce gnieździ się 80-150 tysięcy par wilgi.