Bardzo szybko zasiedla nowo powstałe akweny. Zwykle już po kilku dniach od założenia stawiku ogrodowego, na jego powierzchni pojawiają się pierwsze nartniki. Można go spotkać od wczesnej wiosny do jesieni. Zimę spędza na lądzie, w pobliżu wód, schowany pod zeschłymi liśćmi lub mchem.
Utrzymuje się na powierzchni wody, gdyż gęste włoski na dolnej części odwłoka, dzięki gromadzonym między nimi pęcherzykom, służą mu za poduszkę powietrzną. Te same pęcherzyki powietrza, wykorzystywane są przez nartniki do oddychania w zanurzeniu. Wzięty do ręki potrafi boleśnie ukąsić.
Ma 3 pary odnóży. Przy pomocy drugiej i trzeciej pary odnóży nartnik utrzymuje się na powierzchni zbiornika. Do poruszania się nartnik używa głównie odnóży środkowych, które niczym wiosła przesuwają go o kilkadziesiąt centymetrów za każdym uderzeniem. Przednia para odnóży jest grubsza i zaopatrzona w haczykowate pazury. Służy do chwytania ofiary.
Nartnik jest drapieżnikiem, żywiącym się przede wszystkim owadami, które spadły do wody (muchówki, chruściki, chrząszcze, pszczoły) i szamocząc się na jej powierzchni, wytwarzają fale, których siła i kierunek rozchodzenia są wykorzystywane przez receptory na odnóżach nartnika do zlokalizowania ofiary. Poza owadami opadłymi z powietrza, poluje on także na wodne bezkręgowce (np. larwy i poczwarki komarów, rozwielitki), które podpływają do powierzchni zbiornika. Gdy już dosięgnie swojej ofiary, wbija w nią kłujkę i wysysa z niej płyny ustrojowe. Wiosną, kiedy pożywienia jest mało, nartniki potrafią pożerać młode swojego gatunku, ponieważ fale wywoływane przez krótkie nogi larw przypominają te, wytwarzane przez owady walczące o życie w wodzie. Czasami wzbogaca swoją dietę o ciecz wydobywającą się z martwych ptaków oraz drobnych ssaków, dryfujących po powierzchni zbiornika wodnego.
W warunkach polskich nartniki budzą się z zimowego odrętwienia pod koniec marca lub w kwietniu i na ten czas przypada ich okres godowy. Podczas godów samce uderzają stopami o powierzchnię wody, wabiąc w ten sposób samice (i odganiając jednocześnie rywali). Te, zapłodnione, składają jaja pod wodą, i za pomocą specjalnej wydzieliny przyklejają je do przybrzeżnych roślin oraz kamieni. Jedna samica składa około 20 jaj. Samce giną krótko po okresie godowym. Larwy, będące miniaturami osobników dorosłych, wylęgają się po około 4 tygodniach i od razu wypływają na powierzchnię, by od tego momentu prowadzić wyłącznie nawodny tryb życia.
