Co jest grane? Światowy dzień muzyki
Dla wielu osób muzyka to ścieżka dźwiękowa ich życia. Z konkretnymi piosenkami kojarzą np. pierwszy pocałunek, dzieciństwo, niezapomniane imprezy ze znajomymi albo wakacje. Poza tym muzyka pełni multum funkcji – pociesza w smutnych chwilach, wzrusza, motywuje do pracy albo treningu lub po prostu zwyczajnie umila czas, choćby podczas drogi do pracy. Człowiek jest w stanie przeżyć bez muzyki, ale co to byłoby za życie? Nie dziwne więc, że muzyka ma swoje święto. I to jakie!
Dzień 21 czerwca to pierwszy dzień lata oraz czas przesilenia letniego czyli najkrótsza noc w roku. Dodatkowo obchody święta zbiegają się z Nocą Kupały. Natomiast nazwa w języku francuskim brzmi „Fête de la Musique” i jest grą słów i głównym hasłem imprezy. W wolnym tłumaczeniu oznacza „Róbcie muzykę”.
Święto Muzyki ma na celu promocję muzyki, jej bogactwa i zróżnicowania. Dlatego liczne koncerty skupiają się na różnych gatunkach: od muzyki poważnej, poezji śpiewanej po jazz, rock, muzykę elektroniczną czy etno. Święto jest okazją do udziału w koncertach, wspólnej zabawy ale przede wszystkim ma zachęcać muzyków do spontanicznego wyrażenia się na ulicach miast i w miejscach publicznych.
Muzyka łączy ludzi. Nieważne od wieku, pochodzenia, wyznania i statusu społecznego. Dlatego Święto jest wydarzeniem międzynarodowym, obchodzonym w ponad 300 miastach, 100 krajach i na 5 kontynentach.
Francuskie początki
Święto Muzyki to cykliczna impreza odbywająca się na całym świecie 21 czerwca, pierwszego dnia lata. Idea narodziła się we Francji, ale jest w tym polski akcent. Na pomysł obchodzenia Święta Muzyki wpadł bowiem Marcel Landowski, francuski kompozytor polskiego pochodzenia. Jego inicjatywę podchwycili i spopularyzowali Maurice Fleuret i Jack Lang, ówczesny minister kultury Francji.
Pierwsza impreza poświęcona celebrowaniu muzyki, czyli Fête de la Musique, odbyła się nad Sekwaną 21 czerwca 1982 roku. Lang zaprosił rodaków by wyszli z muzyką w przestrzeń publiczną. Odzew? Ponad tysiąc muzyków koncertuje w stolicy Francji gdzie się da: na ulicach, w kawiarniach, na placach, w klubach. Wielka Orkiestra Opery prezentuje na placu przed Pałacem Garnier „Symfonię Fantastyczną” Berlioza. Rok później sytuacja się powtarza, ale koncerty uliczne odbywają się również w innych francuskich miastach. Najwięcej jednak dzieje się w Paryżu, gdzie Maurice Baquet z wiolonczelą gra na Sekwanie, na specjalnie skonstruowanych pływako-nartach. W 1985 roku w rytm muzyki bawi się już cała Europa. Ciekawym wydarzeniem jest koncert zespołu rockowego Telephone w więzieniu Fleury Merogis.
Kolejne lata to coraz większa rzesza ulicznych muzyków: w 1987 roku Święto Muzyki obchodzone jest w 50 państwach świata. W 1989 roku w samym tylko Nowym Jorku działa 230 punktów muzycznych. W 1992 roku ma miejsce pamiętny koncert w Dakarze, stolicy Senegalu. 700 muzyków wojskowych orkiestr na placu Inwalidów daje koncert iluminowany światłami z okazji 200-lecia Marsylianki. Impreza każdego roku dociera w nowe zakątki, dając radość albo ukojenie. Np. w 1993 roku pianista Christopher Beckett gra dla dzieci, ofiar wojny w byłej Jugosławii, na stoku Mont-Blanc, na wysokości 3600 m n.p.m. W 1995 roku kolejne wielkie widowiska: po Marnie i Sekwanie pływają barki muzyczne, a po Champs Elysees kursuje 10 czołgów ciągnących platformy z perkusistami.
W 1997 roku dziesięć krajów podpisuje w Budapeszcie „Kartę partnerów Europejskiego Święta Muzyki", która określa zasady Święta i umożliwia międzynarodową wymianę muzyków. W 2001 roku zgodnie z duchem czasów przeprowadzono historyczną pierwszą transmisje „na żywo" w Internecie.
Wśród państw uczestniczących w świecie muzyki oprócz Francji oraz Polski są takie kraje jak: Algieria, Argentyna, Australia, Azerbejdżan, Benin, Boliwia, Brazylia, Burkina Faso, Chiny, , Czad, Dżibuti, Dominikana, Hiszpania, Indie, Izrael, Japonia, Kolumbia, Kongo, Korea Płd., Kostaryka, Kuwejt, Liban, Madagaskar, Maroko, Meksyk, Mongolia, Nepal, Nigeria, Niemcy, Pakistan, Palestyna, Portugalia, Singapur, Syria, Ukraina, Wenezuela, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.
Źródło: Kalbi.pl, niezalezna.pl
