Ciekawostki turystyczne: Kolumna Zygmunta III Wazy
Kolumna Zygmunta III Wazy jest pomnikiem króla Zygmunta III Wazy znajdujący się na placu Zamkowym w Warszawie. Wzniesiona w 1644 roku kolumna Zygmunta jest najstarszym świeckim pomnikiem w Warszawie oraz pierwszą kolumną osoby świeckiej wzniesioną w nowożytnej Europie; pozostała jedynym tego typu pomnikiem do 1810 roku, kiedy to w Paryżu wzniesiono kolumnę Vendôme.
Monument został wzniesiony w latach 1643–1644 z fundacji Władysława IV Wazy według projektu Augustyna Locciego i Constantino Tencalli. Pomnik był restaurowany w latach 1885–1887 i 1929–1931. Został zniszczony przez Niemców we wrześniu 1944 i zrekonstruowany w latach 1948–1949.
Według relacji Albrychta Radziwiłła, decyzją króla Władysława IV Wazy rozebrano domy klasztoru bernardynek, które król wcześniej wykupił w celu budowy pomnika. Kolumna została wystawiona z fundacji jego syna Władysława IV Wazy, który chciał w ten sposób uczcić pamięć swego ojca. Kolumna była pomnikiem cnót królewskich i obrazowała świecką i sakralną istotę władzy królewskiej. Jej wzniesienie miało cel polityczny (gloryfikacja dynastii Wazów i wzmocnienie władzy króla), dlatego też została umieszczona na placu przed Bramą Krakowską – w tamtym czasie najważniejszym węźle komunikacyjnym stolicy.
Projekt wywołał konflikt Władysława IV z nuncjuszem Mariem Filonardim. Największe protesty nuncjusza wzbudziło umieszczenie na kolumnie posągu króla (osoby świeckiej). Zgodnie z tradycją tego rodzaju wywyższenie było bowiem dotąd zarezerwowane dla Matki Boskiej, Chrystusa i świętych.
Koncepcję kolumny opracowali Augustyn Locci i Constantino Tencalla. Brązowy posąg króla wykonał specjalnie sprowadzony z Bolonii Clemente Molli, a odlew z brązu oraz cztery tablice inskrypcyjne – królewski giser Daniel Tym. Władca został przedstawiony w archaizowanej zbroi i bogato dekorowanym płaszczu koronacyjnym, z koroną na głowie, w prawej dłoni trzyma szablę, w lewej – podtrzymuje oparty o cokół krzyż łaciński, prawą nogę opiera o hełm ze strusimi piórami; na piersiach ma order Złotego Runa. Posąg został odlany w całości. Na jego cokole umieszczono datę 1644 oraz nazwiska rzeźbiarza i odlewnika.
Trzon kolumny wykonano z jednego bloku zlepieńca zygmuntowskiego pochodzącego z kamieniołomu w Czerwonej Górze. Materiał odznaczał się strukturą zlepieńcową, z charakterystycznym wzorem „salcesonowym”. Z czasem ten gatunek zaczęto nazywać „Zygmuntówką”. Kolumnę przetransportowano do Warszawy Wisłą. Z przystani została przetoczona, prawdopodobnie ul. Mostową, i dalej wzdłuż murów obronnych na plac, w ciągu jednego dnia przez około 300 osób. Wspierało ich 200 żołnierzy z gwardii królewskiej. Pomnik został uroczyście odsłonięty 24 listopada 1644 roku.
Kolumna została uszkodzona w czasie wojen szwedzkich w latach 1656–1657 i na początku XVIII wieku. Przechodziła kilka renowacji. W 1863 przeprowadzono kolejne prace renowacyjne kolumny wówczas zwietrzały trzon kolumny ze zlepieńca zygmuntowskiego zastąpiono granitowym. Zachowano wszystkie oryginalne części metalowe.
W latach 1929–1931 podczas prac renowacyjnych przywrócono otoczeniu kolumny pierwotny wygląd usuwając basen, trytony i balustradę. Trytony zostały przewiezione do Muzeum Wodociągów i Kanalizacji na terenie Stacji Filtrów, gdzie zaginęły.
Zgodnie z projektem przebudowy pl. Zamkowego w ramach niezrealizowanego planu Pabsta, kolumna Zygmunta miała zostać zastąpiona wielką statuą germańskiej bogini zwycięstwa.
Pomnik został zniszczony podczas powstania warszawskiego, w nocy z 1 na 2 września 1944, trafiony pociskiem z niemieckiego działa czołgowego. Posąg króla upadł jednak na ziemię w taki sposób, że nie uległ poważniejszym uszkodzeniom. Utrącona została tylko część przedramienia lewej ręki z krzyżem oraz szabla. Z pozostałych elementów monumentu wykonanych z brązu zaginęły: orły z girlandami, tablica umieszczona podczas konserwacji za czasów Augusta III Sasa oraz dwie tablice z cokołu – zachodnia i północna. Uszkodzoną rzeźbę przewieziono na saniach do kościoła św. Anny. Wiosną 1945 została ona pokazana na wystawie Warszawa oskarża w Muzeum Narodowym.
Dwa pierwsze trzony kolumny są eksponowane przy Zamku Królewskim (od strony Trasy W-Z).
Cokół kolumny przyozdabiają cztery brązowe tablice.
Łaciński napis majuskułą od strony południowej po przetłumaczeniu na język polski brzmi:
„Czci i przywiązaniu Poświęconą Kolumnę tę Zygmuntowi III Władysław IV z rodu, miłości, talentów Syn; z elekcji, porządku, szczęścia Następca; Ze ślubów, serca i czynu Wdzięczny; Ojcu Ojczyzny, Rodzicowi najlepiej zasłużonemu, Roku Pańskiego 1643 Wystawić rozkazał, Któremu już, Sława wieniec, Potomność wdzięczność, Wiekuistość pomniki Wzniosła, albo jest dłużna.”
Od strony zachodniej:
„Zygmunt III z mocy wolnej elekcji król Polski, z tytułu dziedziczenia, następstwa i prawa – król Szwecji, w umiłowaniu pokoju i w sławie pierwszy pomiędzy królami, w wojnie i zwycięstwach nie ustępujący nikomu, wziął do niewoli wodzów moskiewskich, stolicę i ziemie [moskiewskie] zdobył, wojska rozgromił, odzyskał Smoleńsk, złamał pod Chocimiem potęgę Turcji, panował przez czterdzieści cztery lata, w szeregu czterdziesty czwarty król, dorównał [w chwale] wszystkim lub [całą] chwałę złączył [w swojej osobie]”
Od strony północnej:
„Nie rośnie sława Zygmunta dzięki kolumnie ani głazom ciosanym: sam on dla siebie był górą: nie bierze on blasku od złota ani mocy od spiżu: blask jego był jaśniejszy od złota a mocniejszy od spiżu.”
Tekst tablicy od strony wschodniej:
„Tak w niebie, jak i na ziemi – król Zygmunt III wyróżniający się pobożnością i orężem, słusznie zyskał podwójną chwałę: z jednej strony miecz, z drugiej krzyż trzyma niemniej dzielną, jak pobożną dłonią: mieczem walczył, pod tym znakiem zwyciężył, pod tym znakiem żył bezpieczny, niezwyciężony, szczęśliwy. Teraz dzięki szczęśliwości, jaką dał na ziemi – sławny, a jaką zasłużył sobie w niebie – błogosławiony”.
Oryginalna tablica od strony zachodniej zawiera wszystkie oficjalne tytuły Zygmunta III, północna duży kartusz herbowy i plakietkę z nazwiskiem ludwisarza Daniela Tyma oraz datę dokonania odlewów.
Źródło: niezalezna.pl
