Rozmiary mieniaka strużnika mieszczą się w granicach między 60 a 72 mm, dlatego można go uznać za dość dużego motyla. Samice są nieco mniejsze od samców, a także trudniej je zaobserwować niż samce, być może ze względu na brak charakterystycznego połysku.
Mieniaka strużnika można spotkać niemal w całym kraju, motyle te głównie występują na południu kraju. Skrzydła mienią się w różnych odcieniach błękitu i fioletu.
Mieniak strużnik (Apatura ilia) to gatunek motyla z rodziny rusałkowatych. Skrzydła samców w słońcu charakterystycznie mienią się fioletowym kolorem. Mamy dwie barwne odmiany tego motyla. Forma typowa ma ciemnobrunatne skrzydła z białymi plamkami, forma clythe ma pomarańczowe plamy. Na każdym skrzydle obu form widać pomarańczowe oko, obrzeżone jasną barwą. Gąsienica jest zielona z drobnym biało-żółtym kreskowaniem. Na głowie ma dwa wyrostki.
Owady dorosłe można spotkać od końca czerwca do początku sierpnia. W odróżnieniu od większości motyli dziennych mieniaki strużniki (i blisko spokrewnione z nimi mieniaki tęczowce) żywią się nie nektarem, ale sokiem wyciekającym z ran na drzewach i płynami zawartymi w gnijących substancjach (także odchodach zwierzęcych). Stożkowe żeberkowane jaja są składane przez samice pojedynczo, na wierzchu liści pokarmowych gąsienic.
Gąsienice są zwężone z obu końców, intensywnie zielone. Posiadają charakterystyczne różki upodabniające je do bezskorupowych ślimaków. Żerują od sierpnia. Roślinami żywicielskimi są topole (topola czarna i osika) i wierzby. Gąsienica jest formą zimującą i wiosną kontynuuje żerowanie. Przepoczwarczenie następuje w czerwcu. Poczwarki przyczepione są do spodu liści.
Mieniak tęczowy spotykany jest w całej w Europie i Azji. Typowe biotopy tego motyla to lasy liściaste i mieszane. Przesiadujące na wilgotnych ścieżkach motyle można z łatwością obserwować. Nie są aż tak bardzo płochliwe.
Większość motyli posiada łuski o zabarwieniu pigmentowym. Kolory strukturalne nie wymagają obecności pigmentu. Nie oznacza to jednak, że mieniaki nie mają pigmentu. Obserwowane przez nas barwy są kombinacją barwników i skomplikowanej gry światła w strukturach łusek. Łuski strukturalne są przezroczyste a barwa powstaje w skutek interferencji fal świetlnych, które zostały wcześniej rozproszone w skomplikowanej nanostrukturze łusek.
Wzorując się na ich strukturze i powstawaniu barw naukowcy pracują nad technologią produkcji włókien dla przemysłu odzieżowego. Włókna takie mają być odporne na spranie i zmieniać barwę w zależności od kąta patrzenia. Technologie biooptyczne wzorujące się na motylach zostały wykorzystane również w przemyśle kosmetycznym. Stały się m.in. bioinspiracją dla kosmetyków. Niezwykły sposób tworzenia barw został wykorzystany również w mieniących się kolorowo płytach kompaktowych czy logotypach i znakach stosowanych np. na banknotach.
