Wymuszony uśmiech

„Uśmiechnięta Polska” to fraza nośna i poręczna, którą łatwo i złośliwie skontrować można każdą informację dotyczącą praktyki rządzenia po 13 grudnia zeszłego roku. Torturują i upokarzają księdza? „Uśmiechnięta Polska!”. Wyrzucają na bruk kilka tysięcy pracowników ze strategicznej firmy, od której w przypadku zagrożenia militarnego może zależeć mobilność wojska? „Uśmiechajcie się!” – ktoś napisze. Zresztą media traktują ten apel bardzo poważnie. 

Korupcja nie jest już korupcją, drożyzna drożyzną, zwolnienia zwolnieniami, a kumoterstwo kumoterstwem. Owszem, nie dzieje się tak, że wszystko objęte jest wielką blokadą informacyjną, w której każda kłopotliwa wiadomość musi kruszyć mur za pomocą kilku konserwatywnych mediów. Największe portale potrafią nie zauważyć bardzo długo niektórych tematów, ale nie mam wrażenia, by dotyczyło to każdej sprawy. W 2007 roku miałem plan, by prowadzić bloga ze złymi wiadomościami z Polski, opartego wyłącznie o informacje z mediów, które trudno powiązać z PiS. Zabrakło mi po pewnym czasie determinacji, ale nie materiałów. Dziś byłoby tak samo. Problemem jest bardziej to, że nawet mówiąc nam o aferach, nadużyciach i problemach, media dbają, byśmy widzieli „drzewa, nie las”. Żeby nie pomyśleć przypadkiem, że mamy do czynienia z problemem systemowym, a nie wypadkami przy pracy. Im dłużej jednak będzie to wszystko trwało, tym trudniej będzie fakt ten ukryć. Nie oczekujmy, że wyborcy niezdecydowani z dnia na dzień zdecydują się, i to po naszej myśli, bo zanim to się stanie, może czekać nas wiele frustracji. Uśmiechajmy się, pamiętając, by uśmiech ten miał w sobie więcej kpiny niż pobłażania – bo tego boją się ci, którzy uśmiech próbują wymusić. 

 

Źródło: Gazeta Polska