Śpiewaczka operowa; śpiewu uczyła się u Marii Sobolewskiej w Warszawie, następnie u Heleny Zboińskiej-Ruszkowskiej i Tadeusza Leliwy. Po otrzymaniu stypendium im. Wołkońskich wyjechała na dalsze studia do Paryża. Debiutowała w Bułgarii około roku 1926.
Po powrocie do kraju została zaangażowana przez teatry w Katowicach, a potem w Poznaniu. W styczniu 1927 r. występowała w warszawskim teatrze Music-Hall. 17 września 1929 r. zadebiutowała w Teatrze Wielkim w Warszawie w partii Maliki („Lakme” Léo Delibesa). Występowała na tej scenie z niewielkimi przerwami do końca sezonu 1935/1936, śpiewając takie partie operowe, jak Laura („Gioconda” Amilcare Ponchillego), Paulina („Dama pikowa” Piotra Czajkowskiego), Maryna („Borys Godunow” Modesta Musorgskiego), Siebl („Faust" Charlesa-Françoisa Gounoda), operetkowe: Venus („Orfeusz w piekle” Jacquesa Offenbacha), Liza („Kraina uśmiechu” Franza Lehara), Angela („Hrabia Luxemburg” Lehara).
Ponadto występowała w teatrach warszawskich: Morskie Oko (sez. 1931/1932), Qui-Pro-Quo (1932 r.), 8:30 (1933 r.), Wielka Operetka (sez. 1933/1934), w kinie Majestic i kabarecie Femina, Operetce Janiny Korolewicz-Waydowej ( sez. 1935/1936), Wielkiej Rewii (sez. 1937/1938), śpiewając między innymi Tangolitę („Bal w Savoyu” Paula Abrahama), Księżniczkę („Czar walca" Oscara Straussa). W roku 1936 wystąpiła też w Teatrze Kameralnym w Warszawie w sztuce „Wróble gniazdo" Hannsa Gobscha. Z zespołami artystów warszawskich wyjeżdżała na gościnne występy m.in. do Sosnowca i Płocka (1933 r.), śpiewała też w Sofii, Belgradzie, Zagrzebiu, Rydze. 31 maja 1939 r. w Filharmonii Warszawskiej wzięła udział w wieczorze poświęconym 30-leciu działalności Tadeusza Kończyca (1880–1943). Grała w filmach: „Pałac na kółkach", „Puszcza" (1932 r.), „Fredek uszczęśliwia świat" (1936 r.).
Uprawiała strzelectwo sportowe. W roku 1926 zdobyła I nagrodę na konkursie strzeleckim Polskiego Towarzystwa Łowieckiego, a w 1927 została mistrzynią Warszawy w strzelaniu z broni małokalibrowej.
Mieszkała w Warszawie. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. opuściła kraj i wraz z mężem przez Włochy dotarła do Francji, gdzie wstąpiła do Wojska Polskiego. Z rozkazu Naczelnego Dowództwa pozostała w południowej Francji, gdzie była kierowniczką grupy wywiadu i przerzutu łączników oraz tajnych materiałów do i z Hiszpanii.
Po II wojnie światowej zamieszkała w Wielkiej Brytanii.
Zmarła 30 września 1982 r. w Londynie, została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury.
Zamężna z Jerzym Gaszyńskim (od 1927 r.), potem z N. Czarnockim.
