Istota III RP

Salon przekracza granice śmieszności, wywołując ducha zamordowanego dziewięćdziesiąt lat temu prezydenta po to, by dowodzić, że „zagrożenie wraca”.

Narutowicz zapewne przewraca się w grobie, widząc tę błazenadę. Jak oderwana od rzeczywistości jest ta akcja propagandowa, widać było przed Zachętą, pod którą mimo nawoływań „Gazety Wyborczej” i lewicy nikt nie przyszedł. Garstka osamotnionych działaczy oraz pracowników Agory pokazała przy okazji siłę swojego środowiska – dobrzy są w niszczeniu wspólnoty, w tworzeniu – nieudolni. Ale tak jest, gdy wybiera się teatr zamiast rzeczywistości. 16 grudnia 2012 r. Polska nie ma kłopotu z osądzeniem zbrodni sprzed 90 lat. Zresztą zaraz po zbrodni też nie miała – zabójca prezydenta został szybko skazany na śmierć. Dziś mamy zaś rocznicę innego zabójstwa – śmierci 9 górników z kopalni „Wujek”. Sprawcy są znani – także ci, którzy decyzję o strzelaniu do bezbronnych wydali. Pozostają jednak bezkarni i nieosądzeni. Byłoby dobrze, gdyby choć jeden z tych, którzy tak chętnie rozprawiają o śmierci Narutowicza, zapalił lampkę ku pamięci tych ofiar. Tyle że zaprzeczyłby w ten sposób istocie III RP, w której zbrodniarzy nazywa się „ludźmi honoru”.

 

Źródło: Gazeta Polska Codziennie