Lubach: Dyzma na karuzeli. Jeden z drugim macherem będą na stanowiskach
Był całkiem niedawno taki czas, gdy z najbardziej nieprawdopodobnych głupot “wykomunikowanych” przez czołowych opozycjonistów mogliśmy się śmiać, z tych wszystkich “Rubikoniów”, “sześciu króli”, “gdyby natura chciała” - to by rozum dała, a skoro nie dała, to słusznie autorzy tych i wielu innych mądrości siedzieli w Sejmie w oślich ławkach opozycji. Kiedy wszakże patentowany dureń o osobowości skrzywionej w stylu “lustereczko, powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy w świecie” zajmuje z mianowania większych od siebie cwaniaków poważne stanowisko państwowe – to już normalnemu obywatelowi nie do śmiechu.
„Z was się śmieję, z was! Z całego społeczeństwa, z wszystkich kochanych rodaków. Otóż oświadczam wam, że wasz mąż stanu, wasz wielki człowiek, to zwykły oszust, co was za nos wodzi, to sprytny łajdak, fałszerz i jednocześnie kompletny kretyn! Idiota, nie mający zielonego pojęcia nie tylko o ekonomii, lecz o ortografii. To cham bez cienia kindersztuby, bez najmniejszego okrzesania. Przyjrzyjcie się jego gębie i jego prostackim manierom! Skończony tuman, kompletne zero! Daję słowo honoru, że nie tylko w żadnym Oksfordzie nie był, lecz żadnego języka nie zna! Wulgarna figura spod ciemniej gwiazdy o moralności rzezimieszka. Czy wy tego nie widzicie? Źle powiedziałem, że on was za nos wodzi! To wy sami wywindowaliście to bydlę na piedestał! Wy! Ludzie pozbawieni wszelkich kryteriów! Z was się śmieję, głuptasy! Z was! Motłoch!”.
Wracają pacynki
Myślicie Państwo, że ten opis odnosi się wyłącznie do bohatera literackiego stworzonego przed wojną przez Dołęgę-Mostowicza? A czyż nie pasuje jak ulał do pseudooxfordzkiego pseudodżentelmena, wybitnego psuja w roli polskiego ministra spraw zagranicznych, do niedokształconego gogusia w fotelu sejmowego marszałka, czy wręcz do rozstawiającego te i podobne pacynki machera-premiera?
Być może nawet przy ograniczonych horyzontach intelektualnych zdają oni sobie sprawę, że sami są pacynkami w rękach macherów potężniejszych, acz niekoniecznie mądrzejszych – wystarczy spojrzeć na intelekt wypisany na obliczu kanclerza Niemiec. I tu już pachnie grozą, bo ci myśliciele krajowi i zagraniczni, współcześni bolszewicy, bez namysłu fanatycznie wcielą w życie najgłupsze pomysły najgłupszych spośród siebie, w imię tej czy innej religii – gender, eko, polit-popru – wyrżną krowy zbrodniczo pierdzące CO2, pastwiska przerobią na wiatrakowiska, odbiorą nam mięso, samochody, religię, wolność słowa i sumienia, skażą nas na wiosłowe eko-galery dowożące miliony serdecznie witanych przesiedleńców z Afryki do Lampedusy, skąd ich roześlą po całej Europie, zwłaszcza tej niedoedukowanej, środkowo-wschodniej.
Karuzela wątpliwej rozrywki
Z peerelowskiego przedszkola, po spędzeniu roku w którym ubłagałem rodziców, by mnie wcześniej posłali do szkoły, wyniosłem straszne traumy – uczulenie na tran oraz piosnkę, jaką kazano nam z zapałem wyśpiewywać: "Chłopcy dziewczęta, dalej spieszmy się! Karuzela czeka, Woła nas z daleka, Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie! Hej hopsa-sa, Jak ona szybko mknie! Hej dalej, dalej, do zabawy spieszmy się". Uczulenie to wyraża się mdłościami, a mówiąc po ludzku – gdy widzę te zmieniające się w rotacyjnym wesołym pędzie figury z panopticum, przypomina mi się, jak raz w życiu dałem się namówić i sam doświadczyłem wątpliwej rozrywki karuzeli – i tak jak wtedy - po prostu jest mi niedobrze.
Żeby ten syndrom nie rozszerzył się na większą liczbę współobywateli, musimy co prędzej zepsuć mechanizm tej karuzeli, zanim cały kraj wpadnie w wir obłędnej rotacji, gdzie jedyny dostępny ruch to kręcenie się bez sensu w kółko przy wtórze bynajmniej nie walców Straussa, a pruskich marszów.
Źródło: niezalezna.pl
Wczytuję ocenę...
