Kot rosyjski niebieski. Co o nim wiemy?

Początek rasy datuje się na XVII wiek. Była zagrożona wyginięciem podczas II wojny światowej, lecz udało się ją ocalić poprzez krzyżowanie z rasami orientalnymi. Koty te przybyły do Europy z Archangielska (stąd ich nazwa) ok. roku 1860 z marynarzami powracającymi do Anglii. Na wystawie zaprezentowane po raz pierwszy w 1875 roku w Crystal Palace jako koty archangielskie. 

Kot jest średniej wielkości o smukłej sylwetce, ma stosunkowo długie nogi, zakończone małymi owalnymi łapkami. Oczy w kształcie migdałów, na ogół zielonego koloru, odstępstwo od tego (kolor żółtawy – typowy u młodych kociąt tej rasy). Uszy są duże i postawione.
Piękne, pluszowe futro jest niebieskawo-szare, natomiast skóra jest niebieska (co widać wyraźnie na wewnętrznej stronie ucha). Nos oraz poduszki łapek – zgodnie ze standardem powinny być lawendowe. Charakterystyczne jest umaszczenie „podwójnego futra”, „połysk” jest spowodowany bezbarwnymi końcówkami szarego włosia dodatkowo jest ono miękkie w dotyku ze względu na podszerstek (jedynie koty kartuskie mają podobne, podwójne futro). Ze względu na recesywny gen czarnego koloru z „niebieskich” rodziców mogą powstać wyłącznie koty „niebieskie”. 

Koty rosyjskie niebieskie od dawna uchodziły za szczególne zjawisko, gdyż już w XVII wieku gościły na polskich dworach książęcych. Rasa ta nie potrzebowała mistyfikacji, ponieważ jej oryginalny fenotyp pozostawał zbyt długo w niezmienionym stanie. Mimo iż podobny do kota europejskiego krótkowłosego, rozwijał się jako rasa niezależnie od niego. Do dziś nie krzyżuje się ze sobą tych ras. Ich nietypowe futro jest wynikiem warunków klimatycznych oraz izolacji środowiska w jakim powstała. Według legendy kotkę rosyjską niebieską posiadał car Mikołaj II, której powierzał największe nawet tajemnice państwowe. Dwie przedstawicielki tej rasy posiadał także papież Jan Paweł II w Watykanie. Do Polski pierwszy przedstawiciel odnowionej rasy został przywieziony w roku 1990. 

Młode kociaki są bardzo ciekawe otoczenia. Uwielbiają zabawy, tak samo jak dorosłe koty, po których nie zawsze to widać. Koty rosyjskie niebieskie są niesamowicie zwinne, poruszają się bardzo cicho. Mimo, że lubią zwiedzać każdy zakamarek mieszkania, rzadko zdarza im się coś zniszczyć. Są bardzo przyjacielskie, lubią towarzystwo innych kotów. W stosunku do ludzi są towarzyskie i niezwykle czułe. Kot rosyjski wybiera i przywiązuje się do jednego człowieka, któremu będzie to szczególnie okazywać. Starają się „pomagać” przy wszystkich zajęciach. Wyjątkowa inteligencja kota rosyjskiego pozwala mu na nauczenie się prostych sztuczek, w tym aportowania i sprawnego porozumiewania z domownikami. Cenią sobie spokój.

Otwarty dom z niekończącymi się odwiedzinami gości to nie jest miejsce tego kota. Są nieufne wobec obcych ludzi. Koty rosyjskie są bardzo ciekawe wszystkiego co nowe. Lubią podróżować, idealnym rozwiązaniem są samochodowe szelki zamiast transportera pozwalające kotu na obserwację otoczenia. Długo i troskliwie opiekują się swoim potomstwem (nawet półrocznym). Ze strony opiekuna potrzebują znacznej uwagi. Pozostawione samym sobie będą to bardzo mocno przeżywać. Kot rosyjski jest wyjątkowo eleganckim i wbrew obiegowym opiniom o kotach, lojalnym towarzyszem.

Jego krótka sierść nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Należy ją regularnie, lecz nie za często, czesać gumową szczotką lub rękawicą z wypustkami. Podczas codziennego głaskania usuwany jest nadmiar martwego naskórka. Jego dieta powinna być dobrze zbilansowana, aby zapewnić dobrą kondycję jemu i jego sierści. Kot je małe porcje kilka razy dziennie. Pazurki obcina się specjalnymi nożyczkami lub cążkami.

 

Źródło: niezalezna.pl

 

#Kot rosyjski niebieski