Samson walczący z lwem – lwowska rzeźba barokowa
Dla dziejów XVIII-wiecznej rzeźby z terenów Rzeczypospolitej kluczowym zjawiskiem jest lwowska rzeźba rokokowa. Za jej głównego przedstawiciela uznaje się Jana Jerzego Pinsla. Choć był on związany głównie z Buczaczem, to jedna z jego najważniejszych realizacji powstała dla kościoła parafialnego w podlwowskiej Hodowicy. W skład przeznaczonej dla tej świątyni grupy rzeźb ołtarzowych wchodził tytułowy Samson walczący z lwem – pisze na swojej stronie Instytut Polonika.
Kościół w Hodowicy zaprojektował Bernard Meretyn. Natomiast aranżacja prezbiterium świątyni powstała przy współudziale Jana Jerzego Pinsla i jego warsztatu. Partię architektoniczną stanowiły tu iluzjonistyczne malowidła, na tle których umieszczono grupę pełnoplastycznych rzeźb. W centralnej niszy znajdował się krucyfiks, adorowany przez postacie aniołów. Dalej, na ozdobnych konsolach, figury Marii i św. Jana. Całość zamykały grupy rzeźbiarskie Ofiara Abrahama i Samson walczący z lwem. Te ostatnie przedstawienia znalazły się tu nie przypadkiem. Już od czasów średniowiecza uważano je za zdarzenia niejako zapowiadające dwa z aspektów Męki Pańskiej (dobrowolną ofiarę i zwycięstwo nad złem) i łączono ze scenami pasyjnymi, tak jak w tym przypadku ze sceną Ukrzyżowania.
Rzeźba Samson walczący z lwem przedstawia biblijnego bohatera pokonującego zwierzę gołymi rękami. Prawym kolanem przyciska on do ziemi obalonego na bok lwa, jednocześnie rozdzierając jego paszczę. Ta pełna ekspresji kompozycja została wykonana w drewnie, polichromowana i częściowo pozłocona. Pierwotnie postać Samsona była dużo skromniej odziana. Szaty, wykonane z grubej, nasączonej gipsem i pozłoconej tkaniny, zostały dodane później, zapewne na życzenie fundatora. Dekoracyjnie traktowane draperie, przywodzące na myśl giętą blachę, są cechą charakterystyczną dla rokokowej rzeźby lwowskiej. Kolejne jej wyznaczniki to dynamika przedstawienia i silna ekspresja postaci, które w przypadku omawianego dzieła zostały potraktowane priorytetowo względem poprawności anatomicznej. Zadziwia przesadnie zarysowana muskulatura Samsona, przy jednoczesnym ascetycznym wyrazie jego figury oraz abstrakcyjne, stworzone z kłębiących się płomienistych form, przedstawienie lwa. Podobną kompozycję, ale wykonaną w kamieniu, stworzył Pinsel przed 1750 r. dla ratusza w Buczaczu. Pierwotnie zdobiła ona attykę budynku, ze względu jednak na niekorzystne działanie warunków atmosferycznych oraz pożar obiektu w roku 1865 zachowała się do naszych czasów w stanie szczątkowym.
Wciąż niewiele wiadomo o biografii i wykształceniu warsztatowym Pinsla. Zanim historycy sztuki zdołali ustalić jego imiona, w literaturze nazywany był po prostu Mistrzem Pinslem. Na teren Rzeczypospolitej przybył ok. 1750 r. zapewne z południowych Niemiec bądź Czech. Osiadł w Buczaczu, gdzie pracował dla starosty kaniowskiego Mikołaja Bazylego Potockiego. Tam w 1751 r. zawarł związek małżeński z Marianną Elżbietą z Majewskich Kieytową, z którą miał dwóch synów.
Pinsla poznajemy głównie przez jego dzieła rzeźbiarskie, które tworzył m.in. we Lwowie (dla katedry św. Jura), Monasterzyskach, Buczaczu, Horodence i Hodowicy. Większość z nich przeznaczona była do budynków projektowanych przez jego wieloletniego współpracownika i przyjaciela – architekta Bernarda Meretyna. Rzeźbił głównie w drewnie, był snycerzem, który w swoim zawodzie osiągnął mistrzostwo. Tylko nieliczne z jego znanych dzieł, jak wspomniana już rzeźba z Buczacza, powstały w kamieniu. Część z nich zdobi naturalistyczna polichromia i złocenia (w Hodowicy), inne są pokryte jednolitą białą farbą (w Horodence). Spośród rzeźbiarzy środkowoeuropejskich pierwszej połowy XVIII w. najbliższy artystycznie Pinslowi był Matthias Bernhard Braun z Pragi.
Jan Jerzy Pinsel zmarł prawdopodobnie w 1761 r.
Źródło: polonika.pl
Wczytuję ocenę...
