Przypomnijmy: gdy w marcu 2016 r. Sejm uchwalał przepisy przewidujące utworzenie rejestru przestępców seksualnych, PO złożyła poprawkę, by zrezygnować z rejestru publicznego. A Nowoczesna, tworząca dziś z PO Koalicję Europejską, mówiła o zagrożeniu "retorsyjnymi zachowaniami" wobec sprawców. Gdy doszło do głosowania, tylko pięciu posłów PO była "za" przyjęciem ustawy. Aż 125 wstrzymało się od głosu.

Ale cofnijmy się jeszcze dalej - do 2010 r., kiedy rządziła PO wespół z PSL. Będący wówczas w opozycji PiS złożył wtedy projekt ustawy, która miała zezwalać na publikowanie twarzy i danych osób skazanych prawomocnie za pedofilię. Platforma Obywatelska nie poparła uchwalenia tych przepisów i projekt przepadł.

Rok wcześniej - w 2009 r. - głośno było o zatrzymaniu na lotnisku w Zurychu Romana Polańskiego i umieszczenia go w areszcie ekstradycyjnym na podstawie amerykańskiego nakazu aresztowania z 1978 r. W obronie reżysera stanęli wówczas prominentni politycy PO. Ówczesny minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski uzgodnił z szefem francuskiej dyplomacji Bernardem Kouchnerem, że wspólnie wystąpią do prezydenta USA z prośbą o... "zbadanie możliwości skorzystania z prawa łaski". Obaj politycy ustalili też treść listu do amerykańskiej sekretarz stanu Hillary Clinton w sprawie Romana Polańskiego. "Oby [list] był skuteczny, gdyż Roman Polański jest wielkim artystą, bardzo zasłużonym dla Polski" - mówił Sikorski.

Problem pedofilii stał się wiodącym tematem sporu politycznego po filmie dokumentalnym Tomasza Sekielskiego pt. "Tylko nie mów nikomu", w którym przedstawione zostały przypadki wykorzystywania seksualnego małoletnich przez osoby duchowne.

W dwugodzinnym dokumencie Sekielskiego znalazły się m.in. wywiady z ofiarami księży, zapis konfrontacji ofiar i księży, rozmowy z psychologiem i prawnikami. Można zobaczyć zdjęcia bohaterów sprzed lat, kamera towarzyszy im w podróżach do miejsc, w których – jak opisują – dochodziło do molestowania.

Prymas Polski abp Wojciech Polak wyraził głębokie poruszenie tym, co zobaczył w filmie.

Przepraszam za każdą ranę zadaną przez ludzi Kościoła

 - napisał prymas.

Tymczasem na wykorzystywanie Kościoła do walki politycznej odniósł się rapujący ksiądz Adam, który nagrał specjalny klip. 

To musicie zobaczyć!

Projekt rozporządzenia w tej sprawie trafił do uzgodnień międzyresortowych i konsultacji publicznych.

Polskie prawo rozróżnia dwa obowiązki związane z edukacją: obowiązek szkolny i obowiązek nauki. Obowiązek szkolny polega na obowiązkowym uczęszczania do szkoły podstawowej. Rozpoczyna się w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat i trwa do zakończenia nauki w szkole podstawowej.

Po zakończeniu nauki w szkole podstawowej ucznia obejmuje obowiązek nauki. Trwa on do ukończenia 18 lat. Może być realizowany przez naukę w szkole ponadpodstawowej albo ponadgimnazjalnej (liceum ogólnokształcącym, technikum, szkole branżowej I stopnia, szkole branżowej II stopnia), odbywanie przygotowania zawodowego u pracodawcy, uczęszczanie na kwalifikacyjny kurs zawodowy lub naukę w szkole wyższej.

Nowelizacja rozporządzenia wynika z potrzeby uwzględnienia szczególnego przypadku absolwentów branżowej szkoły I stopnia, którzy ukończą tę szkołę, przed ukończeniem 18 lat. Ma na celu umożliwienie tym absolwentom kontynuowania realizacji obowiązku nauki przez kształcenie się w liceum ogólnokształcącym dla dorosłych. Warunkiem przyjęcia do liceum ogólnokształcącego dla dorosłych będzie ukończenie – najpóźniej w dniu rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych – 16 lat.

Absolwenci szkół branżowych I stopnia, którzy rozpoczęli naukę w szkołach podstawowych w wieku 6 lat, kończą szkoły branżowe I stopnia, mając 17 lat. Nauka w szkole podstawowej trwa 8 lat, a w szkole branżowej I stopnia trwa 3 lata. Absolwent szkoły branżowej I stopnia może kontynuować naukę w dwuletniej szkole branżowej II stopnia.

Obecnie do publicznej lub niepublicznej szkoły ponadpodstawowej dla dorosłych można przyjąć osobę, która najpóźniej w dniu rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych ukończyła 16 lat, jeżeli osoba ta ma opóźnienie w cyklu kształcenia, związane z sytuacją życiową lub zdrowotną uniemożliwiającą lub znacznie utrudniającą podjęcie lub kontynuowanie nauki w szkole ponadpodstawowej dla młodzieży.