W obronie praw człowieka w PRL

W połowie lat 70. XX wieku środowiska niepodległościowe, więźniowie polityczni, weterani AK i powojennego podziemia powołali Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
 
Głównymi celami ruchu były poszanowanie, obrona i respektowanie praw człowieka oraz stworzenie szerokiego ruchu obywatelskiego.
 
25 marca 1977 r., odwołując się do zasad zawartych Konfederacji Warszawskiej roku 1573 czy Konstytucji III Maja, przedstawiciele ROPCiO napisali apel „Do społeczeństwa polskiego” wzywający ludzi do korzystania z przysługujących mu praw, gdyż:
 

„Nie może być prawdziwie wolnym naród, którego członkowie rezygnują z korzystania i obrony swoich praw – jak tego dowiodły doświadczenia historyczne także Polski i Polaków".

 
Apel podpisali: Mieczysław Boruta Spiechowicz, Andrzej Czuma, Karol Głogowski, Kazimierz Janusz, Stefan Kaczorowski, Leszek Moczulski, Marek Niesiołowski, Antoni Pajdak, ks. Bogdan Papiernik, Zbigniew Sekulski, Zbigniew Siemiński, Bogumił Studziński, Piotr Typiak, ks. Ludwik Wiśniewski, Adam Wojciechowski, Andrzej Woźnicki, ks. Jan Zieja i Wojciech Ziembiński.
 
Odezwę przesłano do marszałka sejmu i do Episkopatu Polski.

 

Źródło: ipn.gov.pl