Satanista, który został dominikaninem. Wprowadzenie relikwii bł. Bartłomieja Longo
W najbliższą niedzielę, 15 października, w południe – w warszawskim kościele św. Jacka przy ul. Freta 10 – zostanie odprawiona uroczysta msza święta połączona z wprowadzeniem relikwii świeckiego dominikanina – żyjącego w XIX i XX wieku błogosławionego Bartłomieja Longo.
Po mszy odbędzie się ceremonia obłóczyn dziewięciu świeckich dominikanów z Fraterni bł. Bartłomiej Longo, działającej przy tamtejszym klasztorze. Na znak przynależności do Zakonu Kaznodziejskiego otrzymają oni szkaplerze oraz księgę „Reguły”, według której zobowiązują się żyć jako świeccy dominikanie.
Od „kapłana świątyni szatana” do dominikanina
Bartłomiej Longo urodził się w średniozamożnej rodzinie, w małym miasteczku koło Brindisi w południowych Włoszech. Jego rodzice byli bardzo religijni. Po ukończeniu szkoły elementarnej i średniej podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lecce oraz – po likwidacji szkół prywatnych – w Neapolu.
Był gorliwym przeciwnikiem Kościoła i religii katolickiej. Uczestniczył w seansach spirytystycznych i interesował się okultyzmem, wreszcie został „kapłanem świątyni szatana”.
Pod wpływem swojego przyjaciela Vincenza Pepego nawrócił się, a następnie podjął studia prawnicze ukończone doktoratem. Był zaangażowany w pomoc chorym w szpitalu, działał też na polu religijnym, został tercjarzem dominikańskim i przyjął imię Brat Różaniec.
13 listopada 1875 sprowadził do Pompejów do podupadłej parafii wizerunek Maryi Różańcowej, który wiele lat później nazwał „narzędziem do realizacji jednego z największych zamierzeń Bożego Miłosierdzia”. Na polecenie biskupa diecezji Nola, ks. Giuseppe Formisano, zaczął zbierać fundusze na budowę kościółka dla ubogich mieszkańców Pompejów. Dzięki zaangażowaniu, w ciągu 20 lat powstała okazała świątynia, a przy niej domy wychowawcze dla dzieci więźniów, sierot, szkoły, warsztaty, drukarnia i liczne miejsca pracy dla okolicznych mieszkańców. Po kilkudziesięciu latach pracy – wskutek oskarżeń o defraudacje i szkody społeczne, jakie wysuwali dawni przyjaciele-antyklerykałowie, a także dwaj nieprzychylni księża – Bartłomiej zrzekł się wszelkich praw do świątyni oraz innych inicjatyw. Następnie został pozbawiony dachu nad głową przez swoich zadłużonych pasierbów, którzy wyprzedawali rodzinny majątek. Bez grosza, jako 84-letni starzec, wrócił do rodzinnego Latiano. Z okazji 50-lecia dzieł w Pompejach wrócił do sanktuarium i zrehabilitowany od wszystkich zarzutów, pozostał tam przez ostatnie pół roku życia.
Bartłomiej Longo zmarł w opinii świętości. Pogrzeb odbył się 7 października 1926 roku, uczestniczyły w nim tłumy.
Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 26 października 1980.
Zbudowany przez niego kościół znajduje się pod osobistym zarządem papieża, jest też najważniejszym „kościołem różańcowym” na świecie. Kościół wspomina „Kawalera Maryi”, który wiele lat życia poświęcił szerzeniu modlitwy różańcowej, 5 października.
Źródło: dominikanie.pl, wikipedia.org, niezalezna.pl
Wczytuję ocenę...
