A taki był amerykański
Poczekajcie na ustawy, nie oceniajcie w ciemno! Podobne apele grzmiały przez dwa miesiące, gdy najpierw mecenas Królikowski, a potem nie wiadomo kto pracował nad prezydenckimi ustawami.
Nudziły mnie te okrzyki, bo dla każdego doświadczanego i rozgarniętego obserwatora polskiej polityki było jasne, że zobaczymy zupełnie inne ustawy niż te ministra Ziobro. Do oczywistych wniosków można było dojść po odpowiedzi na jeszcze prostsze pytanie. Po co wetować, jeśli się nie chce wywrócić projektu? Nic się nie zmieniło po dwóch miesiącach. Nie! Przepraszam bardzo, zmieniło się.
Wiadomo, że jak się pisze recepty dla wszystkich, to nikt nie będzie zadowolony. Chyba nawet sam Andrzej Duda nie ukrywał, że zaskakujący manewr z wetami miał zerwać metkę „Adriana” i jednocześnie pokazać, że obóz prezydencki zagospodaruje dla PiS mityczne „centrum”. Dodatkowym bonusem miało być uspokojenie nastrojów społecznych i „połączenie Polaków”. Efekt? Bolesny. Po chwilowym zachwycie „salony” wróciły do imienia Adrian. PiS i co najmniej połowa wyborców PiS albo nie ufa prezydentowi, albo kompletnie nie rozumie jego działań. „Młodzież” w osobie Schetyny już zapowiedziała, że zamówione w hurtowni świeczki i plakaty wrócą przed Pałac. W międzyczasie wypadło kilka trupów z szafy, sprawa z adwokatem mafii, ruskim agentem, i w końcu wygłupami, bo inaczej tego nie mogę nazwać, Zofii Romaszewskiej. Na koniec najważniejsze! Reforma sądownictwa utkwiła w martwym punkcie i albo trzeba będzie projekty prezydenckie przepisać, albo odrzucić. Jedynie Kukiz zadowolony, Gowin mniej. Taki jest bilans. Będzie, jak będzie, ale nie ma powrotu do prezydenta z 2015 r., tego się już odrobić nie da. A taki był piękny, amerykański.
Wczytuję ocenę...
