11 września 1777 r. Kazimierz Pułaski uratował życie Jerzego Waszyngtona

Kazimierz Pułaski wylądował na amerykańskim brzegu 23 lipca 1777 roku. Od razu udał się do Jerzego Waszyngtona i do Kongresu celem uzyskania nominacji oficerskiej. Parlamentarzyści zwlekali z zatwierdzeniem decyzji, ale naczelny wódz udzielił mu zgody na stworzenie amerykańskiej kawalerii.

Jerzy Waszyngton

Pierwszy kontakt Pułaskiego z wrogiem miał miejsce 11 września nad rzeką Brandywine. Mimo, że armia Waszyngtona nie wygrała tego starcia, to dzięki działaniom Pułaskiego udało się wyjść z niego bez większych strat. Podobno uratował wówczas życie samego Waszyngtona, ostrzegając wodza przed nadciągającym oddziałem nieprzyjaciela. Paweł Benatalou w swej relacji zapisał: 

Pułaski ze zwykłą sobie odwagą i przenikliwością uderzył z nimi (30 kawalerzystami) na nieprzyjaciela, wstrzymując jego postęp, przez co spowodował zwłokę wielce korzystną dla naszej cofającej się armii

 

Za zasługi pod Brandywine został odznaczony przez Kongres USA rangą generała brygady. 

Jerzy Waszyngton pisał do Pułaskiego:

Zapewniam pana, że wysokie mam wyobrażenie o twoich zasługach i służbie, jak niemniej o motywach, które wpłynęły na wzięcie udziału w sprawach naszego kraju. Bezinteresowna i niewzruszona gorliwość w służbie daje ci prawo do szacunku obywateli Ameryki i zapewnia ci mój szacunek.

 

Ostatnią walką Pułaskiego była bitwa o miasto Savannach w stanie Georgia. Odniósł w niej rany, w wyniku których zmarł 11 października 1779 roku. Jerzy Waszyngton na wieść o jego śmierci wyznaczył dla wart obozowych hasło: „Pułaski”, odzew „Polska”. 
6 listopada 2009 r. nadano Pułaskiemu pośmiertne honorowe obywatelstwo USA.

 

Źródło: dzieje.pl, Kazimierz Pułaski/Jan Czempiński

 

#Kazimierz #Pułaski #Waszyngton #Brandywine